تدوین مدل ساختاری درگیری تحصیلی بر اساس خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با نقش میانجی ثبات قدم در بین دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل ساختاری درگیری تحصیلی بر اساس خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با نقش میانجی ثبات قدم در بین دانش‌آموزان انجام شد. روش پژوهش همبستگی بود که به شیوه مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد . جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره‌ی دوم متوسطه شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1403 1402 مشغول به تحصیل بودند. 395 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه ثبات قدم فرم کوتاه داکورث و کویین (2009)، پرسشنامه خود تنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392)، خودکارآمدی تحصیلی غفور و اشرف (2006) و درگیری تحصیلی اترخت و همکاران (2006) جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. بررسی و ارزیابی الگوی پیشنهادشده با روش معادلات ساختاری با نرم افزار spss26 و amoss 23 انجام گرفت. نتایج نشان داد ضریب استاندارد و مستقیم خودتظیمی تحصیلی(0.323=β) و ثبات قدم (0.433=β) بر درگیری تحصیلی اثر مستقیم و معنادار ) 0.001 >p دارد. ضریب استاندارد و مستقیم خودکارآمدی تحصیلی (0.0632=β) و خودتنظیمی تحصیلی(0.501=β) بر ثبات قدم اثر مستقیم و معنادار) 0.001 >p دارد. همچنین نتایج آزمون سوبل نشان داد که در رابطه بین خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی بر درگیری تحصیلی، ثبات قدم میانجیگری می‌کنند. یافته‌های این پژوهش نشان داد دانش‌آموزانی که خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی بالا دارند، از درگیری تحصیلی بهتری برخوردار بودند و ثبات قدم بیشتری را در تحصیل تجربه کرده‌اند.

developing the structural model of academic engagement based on self regulation and academic self efficacy with a mediating role of grit among students

the present study was conducted with the aim of developing of the structural model of academic engagement based on self regulation and academic self efficacy with the mediating role of grit among students. the research method was correlational, which was done by structural equation modeling. the statistical population included second year high school students in tehran who were studying in the academic year of 2023 2024. the number of 395 students were selected by multi stages cluster random sampling method. using duckworth quinn (2009) short grit s scale, savari arabzadeh (2013) academic self regulation questionnaire, gafoor ashraf (2006) academic self efficacy scale and utrecht et al.’s (2006) work engagement questionnaire data were collected. the review and evaluation of the proposed model was done by structural equation method with spss26 and amoss24 software. the results showed that the standard and direct coefficient of academic self regulation (β=0.323) and grit (β=0.433) have a direct and significant effect (p<0.001) on academic engagement. the standard and direct coefficient of academic self efficacy (0.632) and academic self regulation (β=0.501) has a direct and significant effect (p<0.001) on grit. also, the results of the sobel test showed that in the relationship between self regulation and academic self efficacy on academic engagement, grit. the findings of this research showed that students who have high self regulation and academic self efficacy had better academic involvement and experienced more grit in their studies.