تربیت اقتصادی به مثابه تکنولوژی دینی: چیستی و امکان تحقق

اندیشه مربوط به علوم انسانی به مثابه تکنولوژی با هدف اعمال تغییرات مختلف در حوزه‌ها و موقعیت‌های مختلف انسانی، اهمیت فراوانی یافته است. در مقاله حاضر استدلال می‌شود که تربیت اقتصادی مبتنی بر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش دربردارنده اهداف معرفتی و غیر معرفتی است؛ تربیت اقتصادی پیش گفته، علاوه بر اینکه شناخت صاحب عالم را هدف غایی خود می‌داند، درصدد آماده کردن یادگیرندگانی به منظور سازماندهی و مقابله با موقعیت‌های زندگی آینده در شرایط مختلف اقتصادی نیز می‌باشد و با توجه به اینکه تکنولوژی‌ها در پی اعمال تغییرات در فرد و جامعه هستند، پرسش این است که آیا می‌توان تربیت اقتصادی مبتنی بر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش را به مثابه تکنولوژی قلمداد کرد و با تکنولوژیک کردن تربیت اقتصادی، فضای داوری در مورد پیشرفت با ملاک‌های پراگماتیستی (توانایی در حل مسائل عملی) را میسور ساخت؟ این پژوهش با رویکرد کیفی و روش اسنادی - تحلیلی به توصیف و تحلیل ابعاد علم و تکنولوژی می‌پردازد و قابلیت این نوع تکنولوژی نرم انسانی را در تفهیم و تبیین مسائل موجود در نظام تعلیم و تربیت به منظور تغییر واقعیت موجود تبیین می‌نماید؛ البته بر اساس یافته‌ها باید گفت که تحقق بخشیدن به چنین فضایی نیازمند داشتن بستر شفافی از اطلاعات است، به طوری که تمام دست‌اندرکاران حوزه تعلیم و تربیت بتوانند به طور کامل و دقیق به اطلاعات نظام تعلیم و تربیت دست یابند تا بتوانند تکنولوژی مناسب با زمان و مکان را ابداع نمایند.

economic education as a religious technology: what it is and the possibility of realization

the concept related to human sciences as a technology aimed at implementing various changes in different fields and human situations has gained significant importance. in this article, it is argued that economic education based on the formal document of the fundamental transformation of education encompasses both epistemic and non-epistemic objectives; the aforementioned economic education not only considers acquiring knowledge as its ultimate goal but also aims to prepare learners to organize and confront future life situations under various economic conditions, considering that technologies aim to bring about changes in individuals and societies, the question arises as to whether economic education based on the document of the fundamental transformation of education can be termed as technology, and by technologizing economic education, does it create a space for judgment regarding progress based on pragmatic criteria (ability to solve practical problems)? this research, with a qualitative approach and documentary-analytical method, delves into describing and analyzing the dimensions of science and technology and, explains this type of human soft technology’s capability in understanding and explaining the issues in the educational system to change the existing reality; of course, based on the findings, it should be said that the realization of such an environment requires having a transparent platform of information, so that all those involved in the field of education and training can fully and accurately access the information of the education and training system so that they can innovate appropriate technology for time and place