مدل‌یابی روابط فرسودگی تحصیلی و سبک‌های حل مسئله با نقش واسطه‌ای پایستگی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر، مدل‌یابی روابط فرسودگی تحصیلی و سبک‌های حل مسئله با نقش واسطه‌ای پایستگی تحصیلی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع طرح‌های همبستگی، مبتنی بر روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه‌ آماری این پژوهش کلیه‌ دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر همدان در سال تحصیلی 1401 -1400 بود. تعداد 304 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های فرسودگی تحصیلی مسلش (2002)، سبک‌های حل مسئله کسیدی و لانگ (1996) و پایستگی تحصیلی مارتین و مارش (2008) استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که پایستگی تحصیلی و مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر منفی؛ و مولفه‌های درماندگی و اجتناب اثر مثبت بر فرسودگی تحصیلی دارند؛ اما اثر مستقیم مولفه مهارگری بر فرسودگی معنادار نبود. مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر مثبت؛ و درماندگی، اجتناب و مهارگری اثر منفی بر پایستگی تحصیلی دارند. همچنین مولفه‌های اعتماد، گرایش و خلاقانه اثر منفی؛ و درماندگی، مهارگری و اجتناب اثر مثبت با نقش واسطه‌گری پایستگی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی دارند. نتایج می‌تواند الگویی برای مداخله محسوب شود.

modeling the relationships between academic burnout and problem-solving styles with the mediating role of academic buoyancy

the aim of this research was to construct a model that examines the relationships between academic burnout, problem-solving styles, and the mediating role of academic buoyancy. this study utilized a descriptive correlation design, employing structural equation modeling (sem) as its methodology. the statistical population encompassed all high school students in hamadan city during the academic year 2022-2023. a sample of 304 students was selected through a multi-stage cluster sampling technique. data collection instruments included the mosleshs academic burnout questionnaire (2002), cassidy and long’s problem-solving styles questionnaire (1996), and martin and marsh’s academic buoyancy questionnaire (2008). the findings revealed that academic buoyancy, and the components of trust, orientation, and creativity, exerted a negative influence on academic burnout. conversely, helplessness and avoidance exhibited a positive impact on academic burnout. notably, the direct effect of the inhibition component on academic burnout was found to be insignificant. furthermore, components of trust, orientation, and creativity positively affected academic buoyancy, while helplessness, avoidance, and inhibition had have a negative effect on academic buoyancy. also, components of trust, orientation and creativity have negative effect and helplessness, inhibition and avoidance have a positive effect mediated by academic buoyancy on academic burnout. the results can be a model for intervention.