مدل ساختاری خوش‌بینی تحصیلی بر اساس سبک‌های والدگری با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین در دانش‏آموزان متوسطه دوم شهر خرم‌آباد

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‏آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش‌آموز بودند. به روش نمونه‏گیری تصادفی نسبی طبقه‏ای و بر اساس جدول کرجسی-مورگان 377 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه کمال‌گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، 1995)، سبک‏های والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، 1390) و خوش‌بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، 2013) بود. تحلیل داده‏های پژوهش با استفاده از روش‏های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرم‏افزارهای spss-27 و amos-24 انجام شد. بر اساس یافته‌های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک‏های والدگری به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال‌گرایی مثبت والدین با خوش‌بینی تحصیلی رابطه دارد (0.05>p). همچنین نتایج نشان داد که سبک‌های والدگری تاثیر مثبت و معناداری بر خوش‌بینی تحصیلی و کمال‌گرایی مثبت دانش‌آموزان داشته است (0.05>p). تاثیر کمال‌گرایی مثبت بر خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان نیز تایید شد (0.05>p). با توجه یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک‌های والدگری و خوش‌بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال‌گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.

the structural model of academic optimism based on parenting styles with the mediating role of parents’ positive perfectionism in secondary school students of khorramabad city

the purpose of the current research was to investigate the structural relationships between parenting styles and academic optimism with the mediating role of parents’ positive perfectionism. the research design is descriptive-correlation and the statistical population includes all the male and female students of the second secondary level of khorramabad city in the academic year of 1400, which included 19,500 students. three hundred and seventy seven people were selected using the stratified relative sampling method and based on the karjesi-morgan table. the research tools included positive and negative perfectionism questionnaire (terry short et al., 1995), alabama parenting styles child version (samani, 2010) and academic optimism (schennen-moran et al., 2013). research data analysis was done using descriptive statistics, pearson correlation coefficient, multivariate regression and structural equation modeling with spss-27 and amos-24 software. based on the findings of this study, the proposed model to investigate the causal relationships between research variables had an acceptable fit. the research results showed that parenting styles are directly and indirectly related to academic optimism through parents’ positive perfectionism (p<0.05). also, the results showed that parenting styles had a positive and significant effect on academic optimism and positive perfectionism of students (p<0.05). the effect of positive perfectionism on students’ academic optimism was also confirmed (p<0.05). according to the findings of this research, it can be concluded that the model of structural relationships between parenting styles and academic optimism with the mediating role of parents’ positive perfectionism has a favorable fit.