تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر الگوی هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون در دختران نوجوان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر الگوی هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون دختران نوجوان شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی بود و به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران نوجوان10 تا 12 سال باشگاه شیرودی منطقه هفت شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری این پژوهش را 30 نفر از دختران مبتدی در رشته بدمینتون که سابقه فعالیت کمتر از 3 ماه در رشته بدمینتون داشتند، تشکیل دادند که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آموزش خطی و غیرخطی تقسیم شدند. 30 شرکت‌کننده مهارت دراپ فورهند را با استفاده از دو روش آموزش خطی و غیرخطی آموزش دیدند. روش خطی بر پایه روش‌های سنتی و مرسوم و در مقابل روش غیرخطی برگرفته از پویایی‌های بوم شناختی با استفاده از قیود تکلیف (قوانین مربوط به فعالیت و تجهیزات) طرح‌ریزی و اجرا شد. برای تحلیل اطلاعات از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس) بر روی نرم‌افزار آماری spss نسخه 22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که دو گروه در الگوی هماهنگی و دقت مهارت دراپ فورهند تفاوت معناداری با هم داشتند و گروه آموزش غیرخطی نسبت به گروه خطی از عملکرد بهتری برخوردار بود (0.05>p). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش غیرخطی روش مناسبی در جهت بهبود الگوهای هماهنگی مهارت دراپ فورهند بدمینتون در نوجوانان می‌باشد.

Comparison of the Effect of Linear and Non-Linear Training on the Coordina-tion Pattern of Drop forehand Badminton Skills in Adolescent Girls

The aim of this study was to compare the effect of linear and nonlinear training on the coordination pattern of drop forehand badminton skills of adolescent girls in Tehran. The research method was quasiexperimental and was performed as pretest and posttest. The statistical population of the present study consisted of all adolescent girls aged 10 to 12 years in Shiroodi Club, District 7 of Tehran. The statistical sample of this study consisted of 30 beginner girls in badminton who had less than 3 months of experience in badminton, who were selected by purposive sampling and randomly divided into two groups of linear and nonlinear training. Thirty participants were trained in drop forehand skills using linear and nonlinear training methods. The linear method was designed and implemented based on traditional and conventional methods and in contrast to the nonlinear method derived from ecological dynamics using task constraints (rules related to activity and equipment). For data analysis, descriptive (mean and standard deviation) and inferential (paired ttest and analysis of covariance) statistical methods were used on SPSS software version 22. The results of the present study showed that the two groups had a significant difference in the pattern of coordination and accuracy of drop forehand skills and the nonlinear training group had better performance than the linear group (p <0.05). The results of the present study showed that nonlinear training is a good method to improve the coordination patterns of drop forehand badminton skills in adolescents.