تدوین مدل علّی امید به تحصیل بر اساس خودتنظیمی انگیزشی و ادراک حمایت معلم از خودمختاری با نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان

هدف این پژوهش تدوین مدل علّی امید به تحصیل بر اساس خودتنظیمی انگیزشی و ادراک حمایت معلم از خودمختاری با نقش واسطه‌ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بود. روش پژوهش با توجه به هدف آن از نوع کاربردی و شیوه‌ی اجرای آن توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش همه دانش‌آموزان پایه دوازدهم دبیرستان‌های سطح شهر همدان است که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای 500 نفر از دانش‌آموزان انتخاب شدند. پرسش‌نامه‌های امید به تحصیل خرمایی و کمری، خودتنظیمی انگیزشی ولترز، معلم به عنوان بافت اجتماعی بلمونت و همکاران و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج به عنوان ابزارهای سنجش مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با دو نرم‌افزار spss و amos انجام شد. یافته‌ها بیانگر تاثیر غیرمستقیم و معنادار خودتنظیمی انگیزشی و ادراک حمایت معلم از خودمختاری دانش‌آموزان با میانجی‌گیری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بر میزان امید به تحصیل آنها بود. همچنین، یافته‌ها نشان داد که خودتنظیمی انگیزشی و ادراک حمایت معلم از خودمختاری بر امید به تحصیل دانش‌آموزان تاثیر مستقیم و معنادار دارد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در مجموع خودتنظیمی انگیزشی و ادراک حمایت معلم از خودمختاری می‌توانند پیش‌بینی مناسبی برای امید به تحصیل دانش‌آموزان از طریق راهبردهای تنظیم شناختی هیجان آنها باشند.

Developing a Causal Model of Academic Hope based on Motivational Self-Regulation and Perceived Teacher Support of Autonomy with the Mediating Role of Students’ Cognitive Emotion Regulation Strategies

The aim of this study was developing a causal model of academic hope based on motivational selfregulation and perceived teacher support of autonomy with the mediating role of students’ cognitive emotion regulation strategies. The research method according to its purpose is practical and the method of implementation is descriptivecorrelational.  The statistical population of the study consisted of all 12th grade high school students in Hamadan in the 20192020 academic year. 500 students were selected using multistage cluster sampling method. The employed instruments were Kamari and Khormaee academic hope questionnaire, Walters’s motivational selfregulation questionnaire, perceived teacher support as the social context of Belmont et al., and the Garnfsky and Craig’s cognitive emotion regulation strategies. Data analysis was performed by SPSS and Amos software.  The findings showed an indirect and significant effect of motivational selfregulation and perceived teacher autonomy support by mediating role of cognitive emotion regulation strategies on the academic hope of students. The findings also showed that motivational selfregulation and perceived teacher autonomy support have a direct and significant effect on students’ academic hope. The results of the present study showed that in general, motivational selfregulation and perception of teacher support for autonomy can be good predictors of students’ hope for education through their cognitive emotion regulation strategies.