تبیین مدل عملکرد تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی، اهداف پیشرفت، خودکارآمدی تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی در دانش‌آموزان متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر، تبیین مدل عملکرد تحصیلی براساس انگیزش تحصیلی، اهداف پیشرفت و خودکارآمدی تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم بود. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع پژوهش های همبستگی به روش مدل‌یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم بودند که از آن میان با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 470 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از، پرسش‌نامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران، پرسش‌نامه انگیزش تحصیلی والراند و همکاران، پرسش‌نامه خودکارآمدی تحصیلی موریس و پرسش‌نامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران بود. داده‌ها به کمک روش‌های همبستگی و مدل‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد مدل متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار هستند. در مدل مفروض انگیزش تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی، دارای اثر کامل و اثر مستقیم و اثر غیرمستقیم غیرمعنادار است. اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی دارای اثرکامل و اثر مستقیم و اثر غیرمستقیم غیرمعنادار بود. اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی دارای اثر کامل و اثر مستقیم و اثر غیرمستقیم غیرمعنادار بود. اثر خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجی‌گری درگیری تحصیلی دارای اثر کامل و اثر مستقیم معنادار بود، اما اثر غیرمستقیم غیرمعنادار است. اثر خودکارآمدی تحصیلی، با عملکرد تحصیلی در سطح 5 درصد معنادار بود. نتایج نشان داد، متغیر خودکارآمدی اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دارد و می‌تواند 35 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین کند.

Explaining the Model of Academic Performance Based on Academic Motivation, Achievement Goals, Academic SelfEfficacy, Mediating Academic Engagement in Secondary School Students

The purpose of the present study was to explanation the model of academic performance based on academic motivation, achievement goals and academic selfefficacy with the mediation of academic engagement of secondary school students in Tehran city. The research was practical and the method was correlational with structural equation modeling. The statistical population was all secondgrade students, who were selected by multistage cluster sampling(470). The research instruments were the Miguel et al. Achievement goals Questionnaire, Wallarand et al. academic Motivation Questionnaire, Morris academic SelfEfficacy Questionnaire, and Pintrich et al. the Motivation Strategy Questionnaire for learning. The data were analyzed using correlational methods and structural equation modeling. The results showed that model of research variables had a favorable fit. In the assumed model, academic motivation with academic performance is mediated by academic engagement, has a complete effect and direct effect and indirect effect is nonsignificant. The goals of progress with academic performance with the mediation of academic engagement had a complete and direct effect and a nonsignificant indirect effect. The effect of academic selfefficacy with academic performance with the mediation of academic engagement had a complete effect and a significant direct effect, but the indirect effect is not significant. The effect of academic selfefficacy was significant with academic performance at the 5% level. The results showed that the variable of selfefficacy has a significant effect on academic performance and can explain 35% of the variance of academic performance.