مقایسه اثربخشی آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی بر افزایش سرزندگی تحصیلی و وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی بر افزایش سرزندگی و وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با اجرای پیش‌آزمون پس‌آزمون و با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش‌آموزان مدارس غیرانتفاعی پسرانه شاخه نظری پایه دوم (یازدهم) دوره متوسطه دوم نواحی یک و دو رشت در سال تحصیلی 98-97 بود که از بین آنها تعداد 60 نفر به روش خوش‌های چند مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه (2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. ابتدا، همه آزمودنی‌‌های سه گروه، پرسش‌نامه‌‌های سرزندگی تحصیلیدهقانی زاده و حسین چاری (1391) و مک ایلروی و بانتینگ (2002) را در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند؛ سپس یکی از گروه‌‌های آزمایش طی 12 جلسه‌ی 90 دقیق‌های تحت مداخله آموزشی راهبرد یادگیری کمک‌خواهیو گروه آزمایش دیگر نیز طی 15 جلسه‌ی 90 دقیق‌های تحت مداخله آموزشی راهبرد یادگیری خودگردانقرار گرفتند؛ در حالی که در طول این مدت، گروه کنترل هیچ گونه مداخله آموزشی دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آمار استنباطی تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی سبب افزایش سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار می‌شود؛ همچنین، آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی سبب افزایش وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار می‌شود؛ به‌علاوه، نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش از نظر اثربخشی بر سرزندگی تحصیلی و وجدان تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که برای کاهش و یا از بین بردن اهمال‌کاری دانش‌آموزان، استفاده از آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی مفید و موثر است.

Comparison of the Effectiveness of Instruction of SelfRegulated Learning and HelpSeeking Strategies Training on Increasing Educational Buoyancy and Conscience of Procrastinating Students

The purpose of this study was comparing the effectiveness of training selfregulated learning and helpseeking strategies on increasing educational buoyancy and conscience of procrastinating students. The method of this study was quasiexperimental with pretest & posttest and control group. The statistical population of this study was all the students of non Public Schools in the theorybased branch of the second grade (eleventh) sof high schools of the first and second district of Rasht in the academic year of 20172018. 60 students were selected by multistage cluster sampling and randomly divided into 3 groups. The questionnaires of educational buoyancy of dehghanizadeh & hosseinchari (2012) and educational conscience Mcilroy and Bunting (2002) were completed for all the subjects in the pretest and posttest phases. Then, one of the experimental groups received twelve 90minute sessions of helpseeking strategies, and the other experimental group received fifteen 90minute sessions of selfregulated learning. The control group did not receive any interventions during this period. The data were analyzed by inferential statistics of covariance analysis and Bonferroni post hoc test. The results showed that selfregulated learning and helpseeking strategies training increased the educational buoyancy of Procrastinating Students. The results also showed that there is no significant difference between two training methods. Based on the results of this research, it can be concluded that the use of selfregulated learning and helpseeking strategies training is useful for reducing the procrastination in students.