اثربخشی رویکرد آموزش مبتنی بر پیوندگرایی در مقایسه با رویکردهای آموزش ارتباطی و دستور-ترجمه بر درگیری تحصیلی دانش‎آموزان

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد آموزش مبتنی بر پیوندگرایی در مقایسه با رویکردهای دستور ترجمه و ارتباطی بر درگیری تحصیلی دانش‌آموزان در درس زبان انگلیسی بوده است. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح عاملی 3 (روش تدریس)*2 (جنسیت)، با استفاده از اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل کلیۀ دانش‌آموزان پسر و دختر پایۀ سوم دبیرستان مدارس دولتی شهرستان رامهرمز بوده است که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بوده‌اند. مشارکت‌کنندگان در پژوهش حاضر در شش کلاس حضور داشتند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامۀ درگیری تحصیلی ریو (2013) پاسخ دادند. یافته‌ها نشان داد که رویکرد آموزش پیوندگرایی در مقایسه با دو رویکرد دیگر از اثربخشی بیش‌تری برخوردار است. براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که پیوندگرایی از طریق مدیریت دانش در دسترس، فرصت‌های کم‌نظیری را به‌منظور درگیر کردن فراگیران ایجاد می‌کند.؛ بنابراین این پژوهش حاضر استفاده از آموزه‌های نظریۀ پیوندگرایی را به‌منظور ارتقاء درگیری تحصیلی زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی پیشنهاد می‌کند.