ارائه مدل عِلّی درگیری و خودمختاری پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی: با نقش واسطه‌ای معنای تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علّی درگیری و خودمختاری پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی: نقش واسطه‌ای معنای تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده‌های علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد 3199 نفر بود که از طریق فرمول کوکران حجم نمونه 220 نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز از پرسش‌نامه‌های محقق ساخته درگیری پژوهشی، خودمختاری پژوهشی و پرسش‌نامه معنای تحصیلی هندرسون کینگ و اسمیت (2006) استفاده شد. ماتریس همبستگی، مدل معادلات ساختاری و شاخص‌های نکویی برازش با نرم‌افزار lisrel 8.5 جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد که مدل طراحی شده با داده‌ها برازش دارد. درگیری پژوهشی بر خودمختاری پژوهشی اثر مستقیم دارد، ولی با میانجی‌گری معنای تحصیلی اثر غیرمستقیم ندارد، همچنین درگیری پژوهشی بر معنای تحصیلی اثر مستقیم داشت. نتایج پژوهش از نقش درگیری پژوهشی بر خودمختاری پژوهشی و معنای تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی حمایت می‌کند.