اقتصاد سیاسی بین الملل خاورمیانه در پرتو بیماری مسری کوئید-19

حسب پیش‌بینی‌های صندوق بین‌المللی پول، اقتصاد خاورمیانه به واسطه بیماری کوئید-19 در سال 2020 نسبت به سال پیش از آن 5.2 درصد کوچکتر خواهد شد. این آمار که تنها گوشه‌ای از نتیجه ویرانگر گسترش ویروس کرونا در محیط بین‌الملل می‌باشد بی‌سابقه‌ترین رکود اقتصادی خاورمیانه را رقم زده است. اگرچه ابتکار عمل دولت‌ها مبنی بر اعمال محدودیت در جابجایی‌های اجتماعی باعث مهار گسترش ویروس مورد بحث گردیده است اما در عین حال زمینه‌ساز ایجاد اختلال در روند تولید و تعمیق فقر در منطقه نیز به حساب می‌آید. حال سوال این است که برنامه‌های قرنطیه دولت‌های منطقه چگونه باعث کاهش تولید ناخالص ملی و رکود داخلی گردید. به نظر می‌رسد پیاده‌سازی برنامه‌های کنترلی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌ کرونا در دو سطح منطقه‌ای و بین‌الملل بین‌الملل باعث ایجاد وقفه در زنجیره ارزش جهانی گردیده است. وضعیت مذکور از یک سو باعث اختلال در روند عرضه کالا و خدمات در اقتصادهای داخلی شد و از سویی دیگر کاهش تقاضا را در سطح کلان رقم زد. تبلور شرایط موجود را می‌توان به خوبی در روند نزولی حجم سرمایه‌گذاری و تجارت خارجی، کاهش قیمت نفت، جریان حواله‌های انتقال وجه و صنعت گردشگری منطقه بیش از دیگر بخش‌ها مشاهده کرد. مقاله حاضر قصد دارد در پرتو نظریه وابستگی متقابل از زیرمجموعه‌ اقتصاد سیاسی بین‌الملل لیبرال و در چارچوب روش تحلیل کمی که مبتنی بر ارقام و داده‌های آماری ارائه شده توسط نهادهای پولیمالی بین‌المللی در طول یک سال گذشته می‌باشد، نتایج محدودیتهای کنترلی داخلی و خارجی دولت‌ها بر اقتصاد خاورمیانه را بررسی نماید.

International Political Economy of the Middle East in the Light of the Infectious Disease of Covid-19

According to the International Monetary Fund forecasts, the Middle Eastern economy will shrink by 5.2 percent in 2020 compared to the previous year due to Covid19. These statistics, which are just one part of the devastating result of the spread of the corona virus in the international arena, show the most unprecedented recession in the Middle East. Although the initiative of governments to restrict social mobility has curbed the spread of the virus in question, it also disrupts the production process and deepens destitution in the region. The question now is how the quarantine programs of the regional governments have caused the GDP reduction and the domestic recession. It seems that the implementation of control programs to prevent the spread of the corona virus at both the regional and international levels has disrupted the global value chain. On the one hand, this situation disrupted the supply of goods and services in domestic economies, and on the other hand, it reduced demand on a large scale. The crystallization of the existing conditions can be well seen in the declining trend of investment and foreign trade, falling oil prices, remittances and the tourism industry in the region more than other sectors. In the light of the theory of interdependence from the subset of liberal international political economy and in the framework of the quantitative analysis method based on figures and statistical data provided by international monetary institutions over the past year, this article intends to examine the effects of internal and external control constraints of governments on the Middle Eastern economy.