بررسی چالش‌های دیپلماسی اقتصادی دولت یازدهم در سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو)

دیپلماسی اقتصادی با استفاده از روابط و نفوذ برای بهبود تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌الملل، محدوده وسیعی از نمایندگآن بین‌المللی، نهادهای داخلی و نیز فعالیت‌های دوجآنبه دیپلماتیک را پوشش می‌دهد. منطقه‌گرایی اقتصادی نتیجه تعاملات دیپلماتیک اقتصادی پویا است که در قالب یک سازمآن منطقه‌ای می‌توآند جلوه‌گر شود. سازمآن همکاری‌های اقتصادی (اکو) تنها سازمآن منطقه‌ای مهمی است که ایرآن عضو موسس آن می‌باشد و تجلی‌گاه سه ویژگی خاص سیاست خارجی دولت یازدهم: توسعه‌گرایی، منطقه‌گرایی و بین‌الملل‌گرایی است.حال این پرسش مطرح می‌شود که عوامل موثر بر ناکارامدی دیپلماسی اقتصادی ایرآن در سازمآن اکو در پیشبرد سیاست منطقه‌گرایی اقتصادی دولت یازدهم کدامند؟ فرضیه اصلی این است که به نظر می‌رسد علی‌رغم وجود پتآنسیل‌های بسیار در سازمآن اکو؛ مشکلات درون‌ساختاری، موازی‌کاری و تداخل وظایف وزارت امور خارجه با سایر نهادها، زمینه‌ساز عدم کارایی و ناتوآنی این وزارتخآنه جهت پیشبرد سیاست منطقه‌گرایی اقتصادی دولت یازدهم بوده است. این مقاله به روش اسنادی آرشیوی گردآوری و با استفاده از نرم‌افزار eviews به تخمین داده‌ها پرداخته شده است. تحلیل نتایج به دست آمده با مصاحبه از نخبگآن دیپلماسی ایرآن مورد تحلیل و تبیین قرار گرفته است.دیپلماسی اقتصادی با استفاده از روابط و نفوذ برای بهبود تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌الملل، محدوده وسیعی از نمایندگآن بین‌المللی، نهادهای داخلی و نیز فعالیت‌های دوجآنبه دیپلماتیک را پوشش می‌دهد. منطقه‌گرایی اقتصادی نتیجه تعاملات دیپلماتیک اقتصادی پویا است که در قالب یک سازمآن منطقه‌ای می‌توآند جلوه‌گر شود. سازمآن همکاری‌های اقتصادی (اکو) تنها سازمآن منطقه‌ای مهمی است که ایرآن عضو موسس آن می‌باشد و تجلی‌گاه سه ویژگی خاص سیاست خارجی دولت یازدهم: توسعه‌گرایی، منطقه‌گرایی و بین‌الملل‌گرایی است. حال این پرسش مطرح می‌شود که عوامل موثر بر ناکارامدی دیپلماسی اقتصادی ایرآن در سازمآن اکو در پیشبرد سیاست منطقه‌گرایی اقتصادی دولت یازدهم کدامند؟ فرضیه اصلی این است که به نظر می‌رسد علی‌رغم وجود پتآنسیل‌های بسیار در سازمآن اکو؛ مشکلات درون‌ساختاری، موازی‌کاری و تداخل وظایف وزارت امور خارجه با سایر نهادها، زمینه‌ساز عدم کارایی و ناتوآنی این وزارتخآنه جهت پیشبرد سیاست منطقه‌گرایی اقتصادی دولت یازدهم بوده است. این مقاله به روش اسنادی آرشیوی گردآوری و با استفاده از نرم‌افزار eviews به تخمین داده‌ها پرداخته شده است. تحلیل نتایج به دست آمده با مصاحبه از نخبگآن دیپلماسی ایرآن مورد تحلیل و تبیین قرار گرفته است.

Investigating the Challenges of Economic Diplomacy of the Eleventh Administration in the Economic Cooperation Organization (ECO)

Economic diplomacy, using relations and influence to improve international trade and investment, covers a wide range of international representatives, domestic institutions, as well as bilateral diplomatic activities. Economic regionalism is the result of dynamic economic diplomatic interactions that can take shape in the form of a regional organization. The Economic Cooperation Organization (ECO) is the only major regional organization to which Iran is a founding member, and sometimes manifests three specific features of the 11th government’s foreign policy: developmentalism, regionalism, and internationalism. Now the question arises that what are the factors affecting the inefficiency of Iran’s economic diplomacy in the ECO organization in advancing the economic regionalism policy of the 11th government? The main hypothesis is that in spite of the great potential in ECO, intrastructural problems, parallel work and overlapping of the Ministry of Foreign Affairs with other institutions have been the cause of inefficiency and inability of this ministry to advance the policy of economic regionalism of the 11th government. The data of this article have been obtained by documentaryarchival method and estimated using Eviews software. The analysis of the results obtained by interviewing Iranian diplomatic elites has been analyzed and explained.