شخصیت حقوقی دولت در دوران ساسانی

ساختار اجتماعی سیاسی دوران ساسانی مورد پژوهش های بسیاری قرار گرفته است. بیشتر آن ها این جامعه را به‌عنوان نمونه‌ای از جوامع فئودالی یا استبدادی شرقی توصیف کرده‌اند؛ اما شواهد تاریخی با این دو نظریه به‌طور کامل همخوانی ندارند. به نظر می‌رسد که وجود اشرافیت قدرتمند در کنار دولت مقتدری که به دنبال تمرکز بیشتر قدرت است، این جامعه را نمونه‌ برجسته‌ای از امپراتوری‌های بوروکراتیک موردنظر آیزن اشتادت می کند. در این صورت، می‌توان از برخی مفاهیم مرتبط با حقوق عمومی سخن گفت که در دو گونه‌ پیشین امکان شکل‌گیری آن‌ها وجود ندارد. نضج هویت‌های ملی اولیه و در نتیجه استقلال شخصیت حقوقی دولت از شخصیت حقیقی فرمانروا که آثار قابل ‌توجهی بر سنت‌های سیاسی مانند سنت جانشینی و روابط قدرت میان شاه، اشراف، مردم و بوروکراسی دارد، ازجمله‌ این موارد هستند. به نظر می‌رسد در ساختار سیاسی حقوقی ساسانی، امکان برخورد با قدرت همچون دارایی شخصی فرمانروا منتفی است. درعین‌ حال ماهیت دوگانه‌ امپراتوری‌های بوروکراتیک به مثابه نظامی نه سنتی و نه مدرن و هم سنتی و هم مدرن و داشتن نگاهی پویا (در برابر نگاهی ایستا) به‌خوبی می تواند ناسازگاری‌های موجود در دولت ساسانی و شواهد تاریخی متناقض را توجیه کند.

The Legal Personality of State in the Sassanid Era

There has been valuable research on the sociopolitical structure of the Sassanid era. Most have described Sassanid society as an example of feudal or authoritarian Eastern societies. But the historical evidence is not entirely consistent with these two theories. It seems that the existence of a powerful aristocracy alongside a strong government seeking to concentrate more power makes this society a prominent example of Eisen’s bureaucratic empires. In this case, some concepts related to public law can be argued that they cannot be formed in the two former types. Examples include early national identities and, consequently, the independence of the state’s legal personality from the real ruler, which has significant effects on political traditions such as succession traditions and power relations between the king, the nobility, the people and the bureaucracy. It seems that in the Sasanian politicallegal structure, it is impossible to deal with power and politicallegal structures such as that of ruler. At the same time, the dual nature of the bureaucratic empires as both traditional and modern system and a dynamic point of view (as opposed to a static one) can well justify the inconsistencies in the Sasanian government and the inconsistent historical evidence.