ارزیابی کیفی الگوی مدیریت دولت در کاهش آسیب‌های اجتماعی در پرتو مدل پارادایمی؛ مطالعه موردی سازمان بهزیستی

در ایران بیشترین اقدامات حمایتی دولت برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب پذیر و معلولان از طریق سازمان بهزیستی صورت می گیرد. این سازمان با وجود جذب همکاری نهادهای مدنی در حوزه حمایت از آسیب دیدگان و گستره وسیعی از تفاهم نامه هایی که با سایر سازمانها منعقد نموده و تعدد خدماتی که به جامعه هدف ارائه می‌کند کماکان با نارسایی‌ها عمده‌ای در تحقق اهدافش روبرو است. این چالش‌ها در مواجهه با رشد فزاینده آسیبهای اجتماعی حادتر می‌شود. از این رو ارزیابی الگوی مدیریت عملکرد سازمان بهزیستی جهت رفع نارسایی‌ها و فائق آمدن بر چالشها ضروری است. این مطالعه با روش کیفی و ابزار مصاحبه و مطالعه اسناد و مدارک به گردآوری داده ها پرداخته، سپس یافته های گردآوری شده با روش تحلیل تماتیک مورد توصیف، سازماندهی و تنظیم و تحلیل قرار گرفت. در خلال تحلیل یافته ها، 8 مقوله برگرفته از عملکرد سازمان بهزیستی شناسایی شد. مقوله های استخراج شده در بخش برآیند در قالب یک مدل پارادایمی با عنوان چالشهای الگوی مدیریتی سازمان بهزیستی ارائه شده اند. در پایان نیز راهکارها در قالب سه مفهوم گسترده ضرورت تغییر رویکرد، تمرکز بر دیدبانی و نظارت و تقویت نهادهای مدنی و برون سپاری ارائه گردید.

Qualitative Assessment of the Management Model of Welfare Organization in Social Harms Reduction through a Paradigmatic Model

In Iran, a major part of the supporting measures of government to prevent social problems and support vulnerable groups and persons with disabilities, is offered through the Social Welfare Organization. Despite attracting the cooperation of civil society organizations in support of the disadvantaged people and a wide range of agreements with other institutions, along with various services offered to the target population, Iran’s Welfare Organization still faces major shortcomings in achieving its goals. These challenges become more acute in the face of growing social damages. Therefore, evaluation of the management model of the Welfare Organization in order to address deficiencies and overcome the challenges is essential. In the present study, applying a qualitative method, the data are collected via interviewing and studying documents and evidences. Then, having adopted the thematic analysis method, the data were described, organized and analyzed. During the analysis of findings, eight categories related to the performance of Welfare Organization were identified. The extracted categories were drawn and presented in the form of a paradigmatic model as the functional challenges of the Welfare Organization of Iran. In the end, proposed strategies were presented in the form of three broad concepts of ‘the need to shift the approach, focusing on monitoring and surveillance and strengthening civil institutions and outsourcing.