تحلیل گفتمان علوی‌ در ترکیه معاصر

مسئله‌ای که این تحقیق به دنبال بررسی آن است، واکاوی گفتمان علوی در ترکیه معاصر است. گفتمان علوی، پدیده‌ای چندبعدی و پیچیده است، علوی‌ها در دوره عثمانی به‌ویژه در شرایط رقابت سیاسی و ایدئولوژیک حکومت عثمانی و دولت صفویه، به‌عنوان جاسوس‌های ایران و یا شیعه‌های متمایل به ایران شناخته و از هرگونه فعالیتی منع شده بودند. بعد از پایه‌گذاری دولت ترکیه در سال 1923، جامعه علویان ترکیه اجازه فعالیت یافته و توانستند گفتمان نوینی را بنیان‌گذاری کنند. گفتمان مزبور تحت تاثیر هویت تاریخی و تبار ایدئولوژیکی علویان و از سوی دیگر متاثر از وضعیت سیاسی و موقعیت جغرافیایی این گروه تکوین پیدا کرد. پرسش اصلی این پژوهش، آن است که گفتمان‌ علوی از چه دال‌های معنایی تشکیل یافته است؟ این تحقیق از نوع تحقیقات کیفی است که از تحلیل گفتمان لاکلا و موفه برای تحلیل داده‌ها استفاده‌شده است. یافته‌های پژوهش، بیانگر آن است که گفتمان علوی با محوریت، دال مرکزی ناسیونالیسم ترک، بر اصول و مولفه‌های معنایی دیگری همچون سکولاریسم، محافظه‌کاری، تساهل و تسامح، بازیابی هویت علوی، دموکراسی و امنیت تاکید می‌نماید.

Alevi Discourse Analysis in Contemporary Turkey

Talking about the Alevis discourse in Turkish society is a multidimensional and complex subject. A mass group that has experienced various ups and downs in the path of identity and in the interaction with the political powers around them. In the Ottoman period, especially in the conditions of the political and ideological competition between the Ottoman Empire and the Safavid regime, the Alevis were known as Iranian spies or Shiiteoriented Iranians and were prohibited from any activity. After the establishment of the Turkish government in 1923, the Alevian community of Turkey was allowed to work and found a new discourse. O. The existence of various and sometimes contradictory components in the political and social life of the Alevis has had various implications for the discourse of this group and its discursive analysis has become important. On the other hand, the affiliations of this group with the Shiite thoughts and their adherence to Iran, doubles the significance of this discursive research. The main question of the leading research is: what are the semantic signatures of Alawi discourse? In this paper, Lacla and Mouffe’s discourse analysis is used for data analysis. The findings of the research indicate that the Alevi discourse in contemporary Turkey, centered on the central slab of Turkish nationalism, emphasizes on other semantic principles such as secularism, conservatism, tolerance, the restoration of Alevi identity, democracy, and security.