سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال عراق از منظر موازنه تهدید ( 2018-2003)

بیشتر تحلیل گران غربی به ویژه آمریکایی، عمدتاً از منظر واقع گرایی تهاجمی به سیاست خارجی ایران در عراق می نگرند. این نویسندگان اهداف و راهبردهای سیاست خارجی ایران را بیشینه سازی قدرت در راستای هژمونی منطقه ای، شدیداً فرقه گرایانه و تهاجمی ارزیابی می کنند. مقاله حاضر برخلاف رویکرد فوق، از دریچه موازنه تهدید «استیون والت»  به سیاست خارجی ایران در عراق از سال 2003 تا 2018 می نگرد. آنچه راهبرد اصلی سیاست خارجی ایران در قبال عراق را شکل داده است، پاسخ به تهدیداتی بوده است که در دو سطح خارجی غیر عراقی و عراقی، منافع و امنیت ملی ایران را هدف قرار می داد. این تهدیدات در سطح غیر عراقی به حضور نظامی آمریکا در عراق و در پیش گیری سیاست تغییر رژیم در قبال ایران باز می گشت. درسطح عراقی نیز، شکل‌گیری دوباره یک دولت تهدیدساز در بغداد یا دولتی وابسته به آمریکا و امکان تجزیه کشور در اثر گرایش های  تجزیه طلبانه کردها و ظهور داعش، از جمله نگرانی های مقامات تهران بودند. این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی خود در قبال تحولات داخلی عراق پس از سقوط صدام، چه اهدافی را دنبال نموده است؟ مقاله ضمن بهره گیری از آمارها و داده های مستند، با روش توصیفی تحلیلی  این فرضیه را به آزمون قرار خواهد داد که جمهوری اسلامی ایران به دلیل رفع تهدیدات پیرامون خود، هدفی را که در سیاست خارجی خود در قبال تحولات داخلی عراق، پس از سقوط صدام دنبال نموده، حفظ تمامیت ارضی عراق از طریق حمایت از یک دولت دوست و متحد در این کشور بوده است.

The Islamic Republic of Iran’s Foreign Policy towards Iraq From the perspective of Balance of Threat Theory (20032018)

Most Western analysts, especially Americans, look at mainly from the perspective of the offensive realism of Iran’s foreign policy in Iraq. These authors assess the goals and strategies of Iran’s foreign policy by maximizing power in the context of regional hegemony, highly sectarian and Offensive. Contrary to the above, the present paper looks at the Balance of Threat Theory Steven Walt’s to Iran’s foreign policy in Iraq from 2003 to 2018. What has shaped the main foreign policy strategy of Iran towards Iraq was a response to threats targeting Iran’s interests and national security at two external levels nonIraqi and Iraqi. These threats on the nonIraqi front led to the American military presence in Iraq and the prevention of regime change policy towards Iran. At the Iraqi level, the reappearance of a threatening government in Baghdad or a USaffiliated state and the possibility of breakdown of country from Kurdish separatist tendencies and the emergence of ISIS were among the concerns of the authorities in Tehran. The significant question of this paper is what goals the Islamic Republic of Iran have pursued its foreign policy towards the Iraq’s vicissitude after the debacle of Saddam Hussein. Based on the paper’s hypothesis, the aim pursued by the Islamic Republic of Iran in its foreign policy towards Iraq’s vicissitude after Saddam’s debacle was to preserve of Iraq’s territorial integrity through the support of a friendly and allied government.