اعتبارسنجی الگوی بالندگی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های شهر تهران

بالندگی اعضای هیئت علمی از ابزارهای مهم ایجاد تغییر و تحول در نظام آموزش عالی است که شامل تمام فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده و هدف‌مندی است که دانش فردی و مهارت‌های اساسی و لازم برای عملکرد بهتر در دانشگاه را برای اعضای هیئت علمی فراهم می‌کند. این پژوهش از نوع ترکیبی است. در بخش کیفی از روش نظریه مبنایی استفاده شده است و در بخش کمی به آزمون اعتبار الگو در بین اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های شهر تهران می‌پردازد. جامعه آماری بخش کیفی شامل 17 نفر از افراد متخصص و صاحب‌نظر می‌باشد و بخش کمی شامل تمام اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های تهران که از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 307 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، در بخش کیفی از روش مصاحبه عمیق و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است؛ اعتبار و روایی در بخش کیفی از طریق دو روش بازبینی توسط مشارکت‌کنندگان و مرور توسط خبرگان غیر شرکت‌کننده و در بخش کمی با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد که میزان آن 90/0 بود. برای تحلیل داده‌های بخش کیفی از روش تحلیل محتوا و برای تایید و آزمون مدل مفهومی از تحلیل عاملی تاییدی و از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان‌دهنده 13 مقوله کلی هست که در قالب مدل پارادایمی شامل: شرایط علی؛ پدیده‌محوری (مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها)؛ شرایط زمینه‏ای؛ شرایط مداخله‌‏گر؛ راهبردهای بالندگی و پیامدها به دست آمده است که عوامل موثر بر فرایند بالندگی هیئت علمی و روابط آنها را نمایان می‌کنند.