تاثیر پیاده‌سازی سیستم یادگیری همراه تعاملی بر عملکرد شخصی لوکوموتیوران

به کارگیری ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، راه‌کارهای نوینی را برای بهبود و توسعۀ نظام آموزشی ارائه کرده است که یادگیری همراه ازجمله نتایج آن است. از مسائل مهم بخش آموزش در راه‌آهن، شرایط خاص برخی از مشاغل در حوزه‌های سیر و حرکت، ناوگان، خط، ارتباطات و علائم الکتریکی است که امکان حضور آن‌ها را در دوره های مشخص و سیستمی کاهش می‌ دهد. ازجمله این مشاغل حساس می توان به لوکوموتیورانی اشاره کرد که هدف این پژوهش نیز، بررسی اثر سیستم یادگیری همراه تعاملی بر عملکرد شخصی لوکوموتیوران است. به‌منظور بررسی مسئله تحقیق و آزمون فرضیه از روش تحقیق نیمه آزمایشی و از طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. گروه ها با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای از میان لکوموتیو رانان ایستگاه تهران انتخاب شدند. جامعۀ آماری شامل کلیۀ لوکوموتیورانان ایستگاه تهران به تعداد 420 نفر بود. سپس 45 نفر به‌عنوان نمونۀ آماری که نمرۀ فرسودگی شغلی آنان در مولفۀ عملکرد شخصی پایین تر از 32 بود، به روش نمونه گیری خوش ای انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری، دو گروه از شرکت‌کنندگان با رویکرد آموزش بزرگ‌سالان (آندراگوژی) و سیستم یادگیری همراه تعاملی (imls) با رویکرد هیتاگوژی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. یافته‌ها نشان داد که آموزش به شیوۀ یادگیری همراه تعاملی در افزایش فراوانی و شدت عملکرد شخصی شرکت کنندگان پژوهش موثر بود.