بررسی تاثیر افزودن نانوالیاف کربن روی بهبود خواص مکانیکی اتصالات تک‌لبه کامپوزیتی پیچی

استفاده از نانوذرات به‌منظور بهبود خواص مکانیکی مواد کامپوزیتی به‌صورت روزافزون در صنعت افزایش می‌یابد. تحقیق حاضر با استفاده از انجام آزمایش‌های گسترده تاثیر افزودن نانوالیاف کربن به اتصال تک‌لبه کامپوزیتی پیچی از جنس شیشه/اپوکسی بر روی خواص مکانیکی اتصال را بررسی می‌کند. مود خرابی تمامی نمونه ها براساس استاندارد astm d5961 از نوع لهیدگی است. در این تحقیق، از طراحی آزمایش فاکتوریل عمومی استفاده شد. لایه‌چینی و نانوالیاف کربن به‌عنوان فاکتورهای کنترلی درنظر گرفته شد و تاثیر آنها روی پارامترهای مکانیکی سفتی اتصال، استحکام و جذب انرژی آن بررسی شد. همچنین با استفاده از مدل المان محدود سه‌بعدی تاثیر افزودن نانوالیاف کربن روی سفتی اتصال مکانیکی تک‌لبه کامپوزیتی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور چهار لایه‌چینی‌ مختلف با تعداد لایه 45 درجه متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است مدل‌ فوق با استفاده از نتایج آزمایشگاهی و مدل تئوری موجود راستی‌آزمایی شده است. تطابق مناسبی بین نتایج آزمایشگاهی و نتایج مدل ملاحظه گردید.

investigation of the effect of adding carbon nanofibers on the improvement of the mechanical properties of single-lap composite bolted joints

the use of carbon nanofibers in industries is increased due to the improvement of the mechanical properties of composites. in the present research, by an extensive experimental program, the effect of adding carbon nanofibers to the single-lap composite bolted joint made of glass/epoxy on the mechanical properties of the joint was investigated. the failure mode of all joints was the bearing failure mode based on the astm d5961 standard. in this research, the factorial design was employed for the design of experiments. the stacking sequence and the volume fraction of carbon nanofibers were considered as the control factors and their effect on the stiffness, strength, and energy absorption of the joint were investigated. also, a 3d finite element method was presented to investigate the effect of adding carbon nanofibers on the stiffness of single-lap composite bolted joints. to achieve this aim, four layups with different 45-degree layers were investigated. the present fem model was validated by the experimental results and available theoretical model.