اثربخشی بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق بر بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق بر بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه شهر اراک در سال 1402-1401 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق به مدت 10 جلسه 75 دقیقه‌ای (هفته‌ای 2 جلسه) قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه بهزیستی ذهنی (swbq، 2003) و نشخوار فکری نولن- هوکسما و مارو (rrs، 1991) بود. تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 0.001 وجود داشت و همچنین بین میانگین پس آزمون و پیگیری در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 0.001 وجود نداشت. بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق روش مداخله‌ای مناسبی بر بهبود بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری زنان مطلقه است.

the effectiveness of the training package on women's reconciliation after the event of divorce on the mental well-being and improving the rumination of divorced women

the present study was conducted with the aim of the effectiveness of the group training package on women’s reconciliation after the event of divorce on the mental well-being and improvement of rumination of divorced women. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group and a two-month follow-up. the statistical population of this research included all the divorced women of arak city in 2022-2023, who were selected using available sampling and were randomly assigned to 2 experimental and control groups (15 people in each group). the experimental group underwent the group training package for women’s reconciliation after the divorce event for 10 sessions of 75 minutes (2 sessions per week). the measurement tools in this research were the subjective well-being questionnaire (swbq) (2003) and nolen-hoeksma and maro rumination (rrs) (1991). statistical data analysis was done using the repeated measurement variance analysis method. the findings showed that there was a significant difference at the 0.001 level between the pre-test and the post-test of mental well-being and rumination in the two experimental and control groups, also, there was no significant difference between the post-test and follow-up averages in the two experimental and control groups at the 0.001 level. based on the results of the research, it can be said that the group training package for women’s reconciliation after the divorce event is a suitable intervention method to improve the mental well-being and rumination of divorced women.