اثربخشی روایت‌درمانی بر انسجام خانواده و صمیمیت زناشویی در زوجین متعارض

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت‌‌درمانی بر انسجام خانواده و صمیمیت زناشویی زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش پژوهش نیمه‌‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوج‌هایی بود که به دلیل تعارضات زناشویی در سال 1402 به مراکز مشاوره زندگی شاد و مبین شهر تبریز مراجعه کرده بودند. از بین آنها تعداد 16 زوج از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (8 زوج در گروه گواه و 8 زوج در گروه آزمایش) گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی روایت‌درمانی را در 10 جلسه و هفته‌ای یکبار دریافت کرد. به منظور گرد‌آوری داده‌ها از مقیاس انسجام خانواده سامانی (fcq، 1381) و پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی (miq، 2001) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین میانگین پس‌آزمون انسجام خانواده و صمیمیت زناشویی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت (0.05>p). علاوه بر این نتایج نشان داد که روایت‌درمانی توانسته تاثیر خود را در طول زمان نیز به شکل معناداری حفظ نماید (0.05>p). یافته‌ها بیانگر این مطلب است که روایت‌درمانی می‌تواند به عنوان رویکردی موثر برای افزایش صمیمیت زناشویی و انسجام خانواده مورد استفاده قرار گیرد.

the effectiveness of narrative therapy on family cohesion and marital intimacy in conflicted couples

the present study aimed to determine the effectiveness of narrative therapy on family cohesion and marital intimacy of conflicted couples. the study employed a semi-experimental design with a pre-test-post-test control group and a three-month follow-up. the statistical population included all couples referred to the happy life and mobin counseling centers of tabriz through to marital conflicts in 1402. among them, 16 couples were selected through purposeful sampling and randomly divided into two groups (8 in the control group and 8 in the experimental group). the experimental group received educational interventions in narrative therapy, which was administered in 10 sessions and once a week. data were collected using the samani family cohesion scale (fcq, 1381) and the bagaroozi marital intimacy questionnaire (miq, 2001). analysis of variance with repeated measurements was used to analyze the data. the study’s findings showed a significant difference between the post-test mean of marital intimacy and family cohesion in the experimental and control groups (p<0.05). in addition, the results showed that narrative therapy was able to maintain its effect significantly over time (p<0.05). the findings indicate that narrative therapy can be used as an effective approach to increase marital intimacy and family cohesion.