نقش میانجی یادگیری خودراهبر در رابطه توانمندی منش و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی یادگیری خودراهبر در رابطه توانمندی منش و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی -همبستگی از نوع مدل یابی ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه یازدهم شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 1401 -1402 بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس 220 نفر به‌ عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (avq) دهقانی زاده و حسین چاری (1391)، مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری (sdlrs) فیشر و همکاران (2001) و پرسشنامه توانمندی های منش (csq) پترسون و سیگلمن (2004) بود. از تحلیل معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج بیانگر برازش مطلوب مدل پژوهش بود. نتایج بیانگر معناداری اثرمستقیم توانمندی های منش بر یادگیری خودراهبر (0.004=p) و اثر مستقیم یادگیر خودراهبر بر سرزندگی تحصیلی (0.004=p) بود. اما اثر مستقیم توانمندی های منش بر سرزندگی تحصیلی معنادار نبود (0.05

the mediating role of self-directed learning in the relationship between character strength and academic vitality of students

the purpose of the present study was to investigate the mediating role of self-directed learning in the relationship between the character strength and academic vitality of students. the research method was descriptive-correlation of structural modeling type. the statistical population included the 11th-grade students of khodabande city in the academic year of 1401-1402, 220 people were selected as the sample size using the available sampling method. the research tools include the academic vitality questionnaire (avq) by dehghanizadeh and hossein chari (2013), the self-directed learning readiness scale (sdlrs) by fisher et al. (2001), and the character strengths questionnaire (csq) by peterson and siegelman (2004). structural equation analysis was used to analyze the data. the results showed the optimal fit of the research model. the results showed a significant direct effect of character strengths on self-directed learning (p=0.004) and the direct effect of self-directed learning on academic vitality (p=0.004). however, the direct effect of character strengths on academic vitality was not significant (p<0.05). also, the results showed the indirect effect of character strengths on academic vitality with the mediation of self-directed learning (p=0.004). these results show that character strengths can indirectly affect academic vitality through self-directed learning and do not have a direct role in it.