مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روش سهم‌گذارانه به شیوه گروهی بر سلامت معنوی زنان متقاضی طلاق شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روش سهم‌گذارانه به شیوه گروهی بر سلامت معنوی زنان متقاضی طلاق شهر تهران بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متقاضی طلاق شهر تهران در سال 1401 بود که تعداد 45 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش درمان میتنی بر پذیرش و تعهد و روش سهم‌گذارانه به شیوه گروهی و یک گروه گواه گمارده شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه سلامت معنوی (shq) ﭘﻮﻟﻮﺗﺰﻳﻦ و السیون (1982) استفاده شد. پروتکل‌های درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (8 جلسه 45 دقیقه‌ای هر هفته 1 جلسه) و روش سهم‌گذارانه به شیوه گروهی (10 جلسه 90 دقیقه‌ای هفته‌ای 2 جلسه) برای گروه‌های آزمایش اجرا شد. سپس داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد با کنترل پیش‌آزمون بین پس‌آزمون سلامت معنوی در سه گروه تفاوت معنی‌داری در سطح 0.01>p وجود داشت. علاوه بر این یافته‌ها نشان داد که بین پس‌آزمون سلامت معنوی در دو گروه آزمایش تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (0.05

comparison of the effectiveness of acceptance and commitment therapy and the contribution-based approach in group format on the spiritual health of women seeking divorce in tehran

the purpose of this study was to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) and the contribution-based approach in a group format on the spiritual health of women seeking divorce in tehran. the research design was a quasi-experimental pre-test–post-test design with a control group. the statistical population consisted of all women seeking divorce in tehran in 2022, from which 45 participants were selected using available sampling and randomly assigned to two experimental groups (act and the contribution-based approach in group format) and one control group. the spiritual health questionnaire (shq) by polotzin and ellison (1982) was used for data collection. the act protocol (8 sessions of 45 minutes each, once a week) and the contribution-based approach in group format (10 sessions of 90 minutes each, twice a week) were implemented for the experimental groups. the data were analyzed using multivariate analysis of covariance (mancova). the results of the analysis showed that after controlling for pre-test scores, there was a significant difference between the post-test spiritual health scores of the three groups (p < 0.01). furthermore, the findings indicated that there was no significant difference in post-test spiritual health between the two experimental groups (p > 0.05). based on the results of this study, it can be concluded that both interventions, act and the contribution-based approach in group format, are effective in improving the spiritual health of women seeking divorce.