اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خودتنظیمی تحصیلی و تعلل‌ورزی دانش ‌آموزان پسر با اختلال یادگیری ویژه

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خودتنظیمی تحصیلی و تعلل‌ورزی دانش‏آموزان با اختلال یادگیری ویژه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‏آزمون و پس‏آزمون با کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‏آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی سال 1402 منطقه 16 شهر تهران بود که از بین آن‏ها با نمونه‏گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه مساوی 15 نفری به‏صورت تصادفی جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی (srq-a، بوفارد و همکاران، 1995) و پرسشنامه تعلل‌ورزی (apq، سواری، 1390) استفاده شد. برای شرکت‌کنندگان گروه آزمایش آموزش تنظیم هیجان با توجه به پروتکل گراس (2002) طی 8 جلسه اجرا شد، اما گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. تحلیل داده‏ها با تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها در پس‌آزمون و پیگیری در خودتنظیمی تحصیلی و تعلل‌ورزی تفاوت معنادار در سطح (0.001p≤  )وجود دارد. ازآنجاکه آموزش تنظیم هیجان سبب ارتقاء مهارت‏های فردی، بین فردی و مدیریت مناسب‏تر هیجانات می‏شود می‏توان از آن به‏عنوان روش مداخله‏ای موثر برای بهبود کارکرد دانش‏آموزان با اختلال یادگیری ویژه استفاده کرد.

the effectiveness of emotion regulation training on academic self-regulation and procrastination of male students with special learning disorder

this research was conducted to investigate the effectiveness of emotion regulation training on academic self-regulation and procrastination of students with special learning disabilities. the present research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group with a two-month follow-up period. the statistical population included all students with special learning disabilities studying in the elementary school in 2023-2024 in the 16th district of tehran, among whom 30 people were selected by available sampling and randomly replaced in two equal groups of 15 people. to collect information, a regulation learning questionnaire (srq-a, bouffard et al, 1995) and an academic procrastination questionnaire (apq, sevari, 2019) were used. for the participants of the experimental group, emotion regulation training was implemented according to the gross (2002) protocol during 8 sessions, but the control group did not receive training. data analysis was done by analysis of variance with repeated measurements. the results showed that there is a significant difference between the groups in the post-test and follow-up in academic self-regulation and procrastination at the (p≤0.001) level. since emotion regulation training improves individual and interpersonal skills and more appropriate management of emotions, it can be used as an effective intervention method to improve the performance of students with special learning disorders.