نقش واسطه ای هیجان اضطراب تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی با سازگاری تحصیلی در دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای هیجان اضطراب تحصیلی  در رابطه بین ذهن آگاهی و سازگاری تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بوشهر در سال تحصیلی 1402-1401بود که از میان آنها 257 نفر به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از مقیاس ذهن آگاهی دروتمن و همکاران (2018، aams)، مقیاس سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها و سینگ (1993، aiss) و مقیاس هیجانات تحصیلی پکران و همکاران (2002، aeq) استفاده شد. دادههای به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته های پژوهش مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود. نتایج نشان داد که بین هیجان اضطراب تحصیلی و سازگاری تحصیلی رابطه منفی ومعناداری وجود دارد (0.01>p). همچنین مشخص گردید هیجان اضطراب تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و سازگاری تحصیلی دارای نقش واسطه ای است (0.01>p). از یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که به منظور افزایش سازگاری تحصیلی در دانش آبه هیجان اضطراب تحصیلی و ذهن آگاهی توجه شود.

the mediating role of academic anxiety emotion in the relationship between mindfulness and academic adjustment in students

the purpose of this research was to investigate the mediating role of academic anxiety in the relationship between mindfulness and academic adjustment. the research method was a descriptive-correlation type of structural modeling. the statistical population included female students in the second year of high school in bushehr city in the academic year 2022-2023, and 257 of them were selected as a statistical sample using random cluster sampling. to collect information, drutman et al.’s mindfulness scale (2018, aams), sinha and singh’s adaptability scale of high school students (1993, aiss), and pakran et al.’s academic emotions scale (2002, aeq) were used. the obtained data were analyzed using pearson’s correlation coefficient test and structural equation modeling. based on the findings of the research, the proposed model was a good fit. the results showed that there is a negative and significant relationship between academic anxiety and academic adjustment (p<0.01). it was also found that the emotion of academic anxiety has a mediating role in the relationship between mindfulness and academic adjustment (p<0.01). from the above findings, it can be concluded that to increase academic adaptation in academics, attention should be paid to academic anxiety and mindfulness.