مقایسه اثربخشی آموزش گروهی تنظیم هیجان و ذهن‌آگاهی نوجوان‌محور بر اهمال‌کاری و پایستگی تحصیلی نوجوانان دختر

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی تنظیم‌هیجان و ذهن‌آگاهی نوجوان‌محور بر اهمال‌کاری و پایستگی تحصیلی نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره‌ی پیگیری سه ماهه بود. جامعه‌ی پژوهش، نوجوانان دختر با اهمال‌کاری بالا شهر اصفهان در سال 1402-1403 بودند. به‌روش دردسترس، 60 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارش شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس پایستگی تحصیلی مارتین و مارش (2008، abs) و پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984، apq) بود. گروه آزمایش اول، به‌صورت گروهی تحت آموزش تنظیم‌هیجان و گروه آزمایش دوم، تحت آموزش ذهن‌آگاهی نوجوان‌محور در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای قرار گرفتند. تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که  تفاوت اهمال‌کاری تحصیلی و پایستگی تحصیلی بین مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون (0.001>p) و پیش‌آزمون پیگیری معنادار بود (0.001>p). که نشان‌دهنده اثربخشی مداخلات پژوهش در این متغیر‌ها است؛ بنابراین از آموزش تنظیم‌هیجان و ذهن‌آگاهی نوجوان‌محور می‌توان در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و افزایش پایستگی تحصیلی بهره برد.

comparison of the effectiveness of group training based on emotional regulation and adolescent-centered mindfulness group training on academic procrastination and academic buoyancy of adolescent girls

the aim of this study was a compare the effectiveness of group training based on emotional regulation and adolescent-centered mindfulness group training on academic procrastination and academic buoyancy of adolescent girls. the research method was a quasi-experimental pre-test-post-test design with a control group and a follow-up period. the research population was adolescent girls with high procrastination in isfahan in 2024. according to convenience sampling, 60 people were selected and randomly assigned to two experimental groups and one control group. the research tools were the academic persistence scale of martin and marsh (2008, abs) and the academic procrastination questionnaire of solomon and rothblum (1984, apq). the first experimental group underwent emotion regulation training and the second experimental group underwent adolescent-oriented mindfulness training in 8 90-minute sessions. statistical data analysis was done using the method of analysis of variance with repeated measurements. the findings showed that the difference in academic procrastination and academic persistence between the pre-test and post-test (p<0.001) and the follow-up pre-test was significant (p<0.001). which indicates the effectiveness of research interventions in these variables; therefore, group training based on emotional regulation and adolescent-centered mindfulness group training can be used to reduce academic procrastination and increase academic persistence.