اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و دشواری در تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ابهام و دشواری در تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد بود. روش پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس ‏آزمون با گروه کنترل و دوره پیگری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1402 بود. از این بین 34 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحمل ابهام (atq) مک‌لین (2009) و دشواری در تنظیم هیجان (ders) گراتز و رومر (2004) بود. طرحواره درمانی در 10 جلسه 90 دقیقه ای با فراوانی یک جلسه در هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ‏ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت و طرحواره درمانی باعث افزایش تحمل ابهام (0.05> p)  و کاهش دشواری در تنظیم هیجان (0.05> p) در افراد وابسته به مواد شد. همچنین دارای ماندگاری اثر در دوره پیگیری بود (0.05> p). با توجه به نتایج به دست آمده، متخصصین اعتیاد می‌توانند با استفاده از طرحواره درمانی بر افزایش تحمل ابهام و کاهش دشواری در تنظیم هیجان افراد وابسته به مواد تاکید کنند.

the effectiveness of schema therapy on the tolerance of ambiguity and difficulty in regulating the emotions of drug addicts

the purpose of the present study was to investigate the effectiveness of schema therapy on the tolerance of ambiguity and difficulty in regulating the emotions of drug addicts. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group and a two-month follow-up period. the statistical population of the study included substance-dependent patients who were referred to addiction treatment centers in tehran in 1402. among these, 34 people were selected by the available sampling method and were randomly divided into experimental (17 people) and control (17 people) groups. research tools included the ambiguity tolerance questionnaire (atq) by mclean (2009) and difficulty in emotion regulation (ders) by gratz and roemer (2004). schema therapy was performed on the experimental group in 10 sessions of 90 minutes with the frequency of one session per week. analysis of variance with repeated measurements was used to analyze the data. the results showed that there was a significant difference between the two groups and schema therapy increased the tolerance of ambiguity (p<0.05) and reduced the difficulty in emotion regulation (p<0.05) in substance-dependent people. it also had a lasting effect in the follow-up period (p>0.05). according to the obtained results, addiction specialists can use schema therapy to emphasize increasing the tolerance of ambiguity and reducing the difficulty in regulating the emotions of drug addicts.