پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امیدواری و شادکامی در نوجوانان دختر شهر مشهد

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کرونا بر اساس امیدواری و شادکامی بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی بود. جامع آماری شامل تمامی نوجوانان دختر شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 بود. با روش نمونه گیری در دسترس 395 نفر از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب کرونا (cdas، علیپور و همکاران، 1398)، مقیاس امید به زندگی میلر (mhs، میلر، 1988) و شادکامی آکسفورد (ohi، هیلز و آرگایل، 2002) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با بکارگیری روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها نشان داد که میان اضطراب کرونا و شادکامی و همچنین میزان امیدواری رابطه منفی و معنادار وجود دارد (0.01>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شادکامی و امیدواری درمجموع 12 درصد از واریانس نمرات اضطراب کرونا راتبیین می کنند. بنابراین شادکامی و امیدواری می توانند در بروز اضطراب کرونا نقش داشته باشد.

prediction of corona anxiety based on hope and happiness in adolescent girls of mashhad city

the current research aimed to predict the anxiety of corona based on hope and happiness. the current research was a descriptive-correlation type of study. the statistical database included all teenage girls in the city of mashhad in the academic year 1400-1401. with the available sampling method, 395 people participated in the research through an internet call.  to collect data, the corona anxiety questionnaire (cdas, alipour et al., 2018),  the miller hope scale (mhs, miller, 1988), and the oxford happiness questionnaire (ohi, hills and argyle, 2002) were used. data analysis was done using pearson’s correlation method and stepwise regression. the findings showed that there is a negative and significant relationship between anxiety and happiness, as well as the level of hope (p<0.01).  the results of the regression analysis showed that happiness and hope explained 12% of the variance of the corona anxiety scores. therefore, happiness and hope can play a role in the emergence of corona anxiety.