مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ‌درمان وجودی بر تاب‌آوری دانش‌آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان وجودی بر تاب‌آوری دانش‌آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون، با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود که در سال تحصیلی 1403-1402در مدارس شهر کرج مشغول به تحصیل بودند؛ 45 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری هدفمند وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی در دوگروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه 15 نفر) قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش اول (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) و دوم (درمان وجودی) طی 10جلسه (هرجلسه70دقیقه‌) تحت مداخله‌ قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (cd-risc، 2003) و ویرایش چهارم پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (gadq-iv، نیومن و همکاران، 2002) بود. داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو روش مداخله‌ی درمان پذیرش و تعهد و درمان وجودی به طور معنا‌داری باعث افزایش تاب‌آوری و کاهش اختلال اضطراب فراگیر شد (0.01>p) و این یافته تا مرحله پیگیری ماندگار بود. همچنین درمان وجودی در مقایسه با درمان پذیرش و تعهد بر افزایش تاب‌آوری و کاهش اضطراب فراگیر اثربخش‌تر است (0.01>p). بنابراین، می توان برای افزایش تاب‌آوری و کاهش اختلال اضطراب فراگیر از درمان پذیرش و تعهد و درمان وجودی استفاده کرد، اما درمان وجودی دارای ارجحیت است.

comparison of the effectiveness of acceptance and commitment therapy and existential therapy on resilience among female students with generalized anxiety disorder

the present study aimed to compare the effects of acceptance and commitment therapy (act) and existential therapy (et) on resilience among female students with generalized anxiety disorder. the method of this study was quasi-experimental with a pre-test-post-test design, with a control group and a two-month follow-up. the study’s statistical population included all second-year high school female students who were studying in the schools of karaj city in the academic year 2023-2024. in this regard, 45 students were included in the study using a purposive sampling method and randomly divided into two experimental and one control group (15 people in each group). the participants of the first (act) and the second (et) experimental groups received intervention during 10 sessions (70 minutes each session). the study tools were the connor and davidson resilience scale (cd-risc, 2003) and the fourth edition of the generalized anxiety disorder questionnaire (gadq-iv, newman et al., 2002). the data were analyzed using a repeated measure analysis of variance and a bonferroni post hoc test. the results revealed that both intervention methods of act and et significantly increased resilience and reduced generalized anxiety disorder compared to (p<0.01), and this result lasted until the follow-up stage. also, et was more effective in increasing resilience and reducing generalized anxiety compared to act (p<0.01). thus, act and et can be used to increase resilience and reduce generalized anxiety disorder, but et is preferred.