اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فاجعه‌پنداری و بهزیستی ذهنی در افراد بهبودیافته از بیماری کووید-19

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فاجعه‌پنداری و بهزیستی ذهنی در افراد بهبودیافته از بیماری کووید-19 بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بهبودیافتگان از بیماری کووید-19 که در سه ماه دوم سال 1400 از بیمارستان امام رضا (ع) در مشهد، مرخص شده بودند، بود که از بین آنان تعداد 24 نفر، 12 نفر در گروه گواه و 12 در گروه آزمایش از طریق روش ‌نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه جایگذاری شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های فاجعه‌پنداری سولیوان و همکاران (1995، pcs) و بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (2003، sws) و پروتکل درمان پذیرش و تعهد هیز و همکاران (2006) در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای دو بار به صورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون بین میانگین پس‌آزمون فاجعه‌پنداری و بهزیستی ذهنی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 0.05 وجود داشت. درنتیجه، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند به‌عنوان یک مداخله موثر برای بهبودیافتگان دوره کووید-19، مورد توجه قرار داده شود.

the effectiveness of treatment based on acceptance and commitment on catastrophizing and mental well-being in people who have recovered from covid-19

the current study aimed to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy on catastrophizing and mental well-being in people who have recovered from covid-19. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. the statistical population of this study included all those who recovered from the covid-19 disease who were discharged from imam reza (as) hospital in mashhad in the second quarter of 2021, among them there were 24 people, 12 in the control group and 12 in the control group. the experimental group was selected through an available sampling method and randomly placed in two groups. the research tools include sullivan et al’s pain catastrophizing scale (pcs, 1995) and keyes and magyarmo’s subjective wellbeing scale (sws, 2003), and the acceptance and commitment treatment protocol by hayes et al. (2006) in 8 sessions of 90 minutes, twice a week as a group for the experimental group done. accomplished. to analyze the data, the multivariate covariance test (mancova) was used. the findings of the research showed that by controlling the effect of the pre-test, there was a significant difference at the level of 0.05 between the post-test mean of catastrophizing and mental well-being in the two experimental and control groups. as a result, treatment based on acceptance and commitment can be considered an effective intervention for those who have recovered from the covid-19 period.