مقایسه اثربخشی آموزش پیش از ازدواج مبتنی بر مدل ساخت ارتباط پایدار و مدل سیمبیس بر سازگاری زوجین نو و کاندیداهای زوجی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش پیش از ازدواج مبتنی بر مدل ساخت ارتباط پایدار و مدل سیمبیس بر سازگاری زناشویی زوجین نو و کاندیداهای زوجی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﻴﺶآزﻣﻮن_ﭘﺲآزﻣﻮن و ﮔﺮوه ﻛﻨﺘﺮل با دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زوج هایی در آستانه ازدواج و یا ازدواج کرده در سال 1401 و مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد بودند. تعداد 24 زوج به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (هر گروه 8 زوج) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری زناشویی (das) اسپاینر (1976) بود. یکی از گروه های آزمایش مداخله ساخت ارتباط پایدار را در 6 جلسه 2 ساعته و گروه آزمایشی دیگر نیز مداخله مدل سیمبیس را در قالب 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفته ای یکبار دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه سیمبیس به غیر از مولفه رضایت (0.05p). گروه ساخت ارتباط پایدار نیز بر هر چهار مولفه سازگاری زناشویی اثربخشی معنادار و پایداری داشته است (0.01>p). در نهایت، مدل ساخت ارتباط پایدار در مقایسه با سیمبیس بر محبت و توافق (0.01>p) اثربخشی بیشتری نشان داد. نتایج نشان داد که مدل ساخت ارتباط پایدار، احتمالا درمان کارآمدتری در مقایسه با مدل سیمبیس برای بهبود سازگاری زناشویی زوجین نو و کاندیداهای زوجی بوده است.

comparing the effectiveness of premarital education based on the model of building a lasting connection and the symbis model on the adjustment of newly married couples and couple candidates

the purpose of this study was to compare the effectiveness of premarital education based on the building a lasting connection model and the symbis model on the marital adjustment of newly married couples and couple candidates. the research method employed was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group, including a three-month follow-up. the statistical population included couples on the verge of marriage or married in 2023 who sought services at the center in mashhad. a purposeful selection led to 24 couples, who were then randomly divided into three groups (8 couples in each group). the research tool used was the marital adjustment scale (das) by spinner (1976). in one weekly session, one experimental group received the building a lasting connection model in 6 sessions lasting 2 hours, while the other experimental group received the symbis model intervention in the form of 8 sessions lasting 90 minutes each. data analysis was conducted using mixed variance analysis. results indicated that, except for the satisfaction component (p<0.05), the symbis group had a significant and stable effect on the components of solidarity, affection, and agreement (p<0.01). the building a lasting connection group also had a significant and stable effect on all four components of marital adjustment (p<0.01). in comparison to symbis, the building a lasting connection model demonstrated more effectiveness in affection and agreement (p<0.01). in conclusion, the results suggest that the building a lasting connection model may be a more efficient treatment compared to the symbis model in improving the marital compatibility of newly married couples and couple candidates.