مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان‌مدار بر خودجرحی در زنان قربانی خشونت خانگی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان مدار بر خودجرحی در زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. بر همین اساس 60 نفر از بین زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به بهزیستی شهر تهران در سال 1401 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه ها گمارده شدند (هر گروه 20 نفر). به منظور جمع آوری داده ها از سیاهه رفتارهای خودآسیب رسان(isas) کلونسکی و گلین (2009) استفاده شد و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل گردید. نتایج نشان داد در پس‌آزمون خودجرحی بین دو مداخله تفاوت معناداری وجود دارد (0.05>p). همچنین بین مداخلات با گروه کنترل تفاوت معنادار آماری گزارش شد (0.05>p). به عبارتی هر دو روش بر کاهش خودجرحی اثر داشته‌اند و این دو مداخله تفاوت معناداری از نظر اثربخشی بر خودجرحی داشته است؛ این نتایج در پیگیری هر دو مداخله نیز دیده شد (0.05>p). نتیجه گیری می شود هر دو مداخله توانستند خودجرحی را کاهش دهند؛ اما زوج درمانی هیجان‏مدار در کاهش خودجرحی موثرتر عمل کرد؛ ازاین‌رو این درمان می تواند در درمان زنان قربانی خشونت خانگی به کار گرفته شود.

comparison of effectiveness of self-compassion therapy and emotionally focused therapy on self-injury of women with domestic violence

the present study was conducted to compare the effectiveness of self-compassion‐focused therapy and emotionally-focused couple therapy on self-injury among women with domestic violence. this research was a semi-experimental type of research with a pre-test, post-test, and 2-month follow-up period with a control group. based on this, 60 women with domestic violence referred to the welfare of tehran city in 2022 were purposeful sampling selected and randomly assigned to groups (20 women in each group). to collect information, an inventory of statements about self-injury (isas) by klonsky and glenn (2009) was used and the research data was analyzed by mixed variance analysis (with repeated measurements). the results showed that in the post-test, there was a significant difference in self-injury between the two interventions (p<0.05).on the other hand, a statistically significant difference was reported between two interventions with the control group (p<0.05). in other words, both methods have an effect on reducing self-injury and these two interventions significantly differ in effectiveness on this variable in women; these results were also seen in the follow-up of both interventions (p<0.05).  it is concluded that both two interventions were able to reduce self-injury, but emotionally focused couple therapy was more effective in reducing self-injury; therefore, emotionally focused couple therapy can be used in the treatment of women with domestic violence.