اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت‌درمانی بر تاب‌آوری تحصیلی و اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی واقعیت‌درمانی بر تاب‌آوری تحصیلی و اهمال‌کاری تحصیلی در دانش‌آموزان با آسیب بینایی بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود که از بین آنان تعداد 30 نفر، 15 نفر در گروه گواه و 15 نفر در گروه آزمایش از طریق روش ‌نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه جایگذاری شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984 pass,)، تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز (2004 ari,) و پروتکل واقعیت‌درمانی گلاسر (2010) طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به صورت حضوری استفاده شد. جهت تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون بین میانگین پس‌آزمون تاب‌آوری تحصیلی و اهمال‌کاری تحصیلی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 0.05 وجود داشت. درنتیجه می‌توان روش آموزشی واقعیت‌درمانی را به‌عنوان یکی از رویکردهای جدید مثبت‌نگر جهت ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی با اثرات نسبتاً پایدار، برای افزایش تاب‌آوری تحصیلی به کار برد.

the effectiveness of group counseling based on reality therapy on academic resilience and academic procrastination in visually impaired students

this research aimed to determine the effectiveness of group counseling based on reality therapy on academic resilience and academic procrastination in students with visual impairment. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. the statistical population of the present study consisted of all visually impaired students in tehran in the academic year 2020-2021, of which 30 people, 15 people in the control group, and 15 people in the experimental group were selected through available sampling. they were randomly placed in two groups. to collect data, solomon and rothblom’s procrastination assessment scale - student (pass, 1984), samuels’s academic resilience (ari, 2004), and glasser’s reality therapy protocol (2010) were used during 8 sessions of 90 minutes in person. to analyze the data, the multivariate covariance test was used. the research findings showed that by controlling the effect of the pre-test, there was a significant difference at the level of 0.05 between the average of the post-test of academic resilience and academic procrastination in the two experimental and control groups. as a result, the educational method of reality therapy can be used as one of the new positive approaches to improve the academic performance of visually impaired students with relatively stable effects, to increase academic resilience.