مقایسه اثربخشی موسیقی‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی موسیقی‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان شهر تهران بود که در سال 1400 به مراکز بهداشتی و درمانی شرق تهران مراجعه نموده و مبتلا به بیماری دیابت از نوع 2 بودند. تعداد 45 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی بزرگسالان دی‌توماسو و همکاران (selsa-s، 2004) بود. مداخله موسیقی‌درمانی زاده محمدی (1384) در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و درمان پذیرش و تعهد هیز و همکاران (2006)، در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت گروهی برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد. داده‌ها با بهره‌گیری از تحلیل واریانس آمیخته تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه‌ها در پس‌آزمون و پیگیری احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد (0.05>p). همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی تاثیر معناداری داشته است (0.05>p)، اما موسیقی‌درمانی بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی تاثیر معناداری نداشته است (0.05

comparing the effectiveness of music therapy and therapy based on acceptance and commitment on the feeling of social-emotional loneliness in the elderly with type 2 diabetes

the present study aimed to compare the effectiveness of music therapy and therapy based on acceptance and commitment to the feeling of social-emotional loneliness of the elderly with type 2 diabetes. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group with a two-month follow-up period. the current research population included all the elderly people of tehran city who were referred to health and treatment centers in east tehran in 2021 and were suffering from type 2 diabetes. 45 people were selected purposefully and randomly assigned to two experimental groups and one control group. the research instrument was ditommasso et al.’s social-emotional loneliness questionnaire (selsa-s, 2004). zadeh mohammadi’s music therapy intervention (2004) was implemented in 12 90-minute sessions and hayes et al.’s (2006) acceptance and commitment therapy was implemented in 8 90-minute sessions as a group for the first and second experimental groups. the data were analyzed using mixed analysis of variance. the results showed that there is a significant difference between the groups in the post-test and follow-up of social-emotional loneliness of the elderly (p<0.05). also, therapy based on acceptance and commitment had a significant effect on the feeling of social-emotional loneliness (p<0.05), but music therapy did not have a significant effect on the feeling of social-emotional loneliness (p<0.05). therefore, it can be said that only the treatment based on acceptance and commitment had a significant effect on the feeling of loneliness.