پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی و جو عاطفی خانواده مبدا با میانجی‌گری بلوغ عاطفی

هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی تعهد زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی و جو عاطفی خانواده مبدا با میانجی‌گری بلوغ عاطفی بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان متاهل شهر تهران در سال 1401 تشکیل دادند. تعداد  افراد نمونه 339 نفر بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده، پرسشنامه‌های تعهد زناشویی (dci) آدامز و جونز (1997)، بلوغ عاطفی (ems) سینگ و بهارگاوا (1990)، الگوهای ارتباطی خانواده (rfcp) کوئرنر و فیتزپاتریک (2004) و جو عاطفی خانواده (feaq) هیل برن (1964) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که مدل آزمون شده از برازش مطلوبی برخوردار است. اثر مستقیم الگوی ارتباطی گفت‌وشنود، همنوایی (0.05>p) و جو عاطفی خانواده مبدا (0.001>p) بر تعهد زناشویی معنی‌دار بود. همچنین در رابطه‌ی بین الگوی ارتباطی همنوایی و جو عاطفی خانواده مبدا با تعهد زناشویی، بلوغ عاطفی نقش میانجی را به ترتیب در سطوح معنادری 0.001 داشت. بنابراین، با توجه به رابطه معنی‌دار الگوهای ارتباطی و جو عاطفی خانواده با تعهد زناشویی و همین‌طور نقش میانجی و اثرگذار بلوغ عاطفی، درمانگران و مشاوران خانواده می‌توانند در مسیر بهبود الگوهای ارتباطی خانواده‌ها و همین‌طور اصلاح جو عاطفی خانواده‌های مبدا در راستای افزایش سطح بلوغ عاطفی مناسب فرزندان حرکت کنند.

predicting marital commitment based on communication patterns and family's emotional atmosphere of the family of origin with the mediation of emotional maturity

the present research aimed to predict marital commitment based on the communication patterns and emotional atmosphere of the family of origin with the mediation of emotional maturity. the research method was a descriptive correlation. this research’s statistical population was comprised of married men and women in tehran in 1401. the number of sample people was 339 selected by the available sampling method. the instruments used were adams and jones’ (1997) marital commitment questionnaires (dci), singh and behar bhargava’s (1990) emotional maturity (ems), koerner and fitzpatrick’s (2004) family communication patterns (rfcp), and heilburn’s (1964) family emotional atmosphere (feaq). data analysis was done by the structural equation method. the findings showed that the tested model is a good fit. the direct effect of conversational communication patterns, conformity (p<0.05), and emotional atmosphere of the family of origin (p<0.001) was significant on marital commitment. also, in the relationship between the conformity communication pattern and the emotional atmosphere of the family of origin with marital commitment, emotional maturity had a mediating role at significance levels of 0.001, respectively. therefore, according to the significant relationship between communication patterns and the emotional atmosphere of the family with marital commitment, as well as the role of mediator and influencer of emotional maturity, family therapists and counselors can improve the communication patterns of families and so on. to improve the emotional atmosphere of the families of origin, move toward increasing the emotional maturity level of the children.