مقایسه اثربخشی درمان‌ شناختی-رفتاری و مواجهه از طریق واقعیت مجازی بر تنظیم شناختی هیجان دانش‌آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان‌ شناختی-رفتاری و درمان مواجهه از طریق واقعیت مجازی بر تنظیم شناختی هیجان دانش‌آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه که در سال تحصیلی 1402-1401 در مدارس شهر قائمشهر مشغول به تحصیل بودند؛ 51 دانش‌آموز  با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه 17نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش اول و دوم هر یک به ترتیب طی 12 و 8 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت مداخله شناختی-رفتاری و مواجه از طریق واقعیت مجازی قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ی تنظیم شناختی هیجان (cerq، گارنفسکی و کرایج، 2006) بود. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها نشان داد که هر دو مداخله‌ی درمان شناختی-رفتاری و مواجهه از طریق واقعیت مجازی در مقایسه با گروه گواه به طور معنی‌داری باعث افزایش تنظیم هیجان سازش‌یافته و کاهش تنظیم هیجان سازش‌نایافته می‌شوند (p<0.01)؛ و تاثیر هر دو روش مداخله تا مرحله پیگیری یک‌ماهه حفظ شد. همچنین درمان شناختی-رفتاری در مقایسه با درمان مواجهه از طریق واقعیت مجازی دارای اثربخشی بیشتری است (0.01

comparison of the effectiveness of cognitive behavioral therapy and virtual reality exposure therapy on emotional regulation among adolescents with social anxiety disorder

the present compared the effectiveness of cognitive-behavioral therapy and virtual reality exposure therapy on cognitive emotion regulation in students with social anxiety disorder. the study method was quasi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group and a one-month follow-up. the statistical population of the study included all the second-year high school students of ghaemshahr schools in the academic year 2022-2023. a total of 51 eligible students were included in the study using a convenience sampling method and were randomly divided into 2 intervention groups and 1 control group (17 people in each group). the first and second experimental groups, respectively, were cognitive-behavioral therapy and virtual reality exposure therapy during 12 and 8 sessions. the research tools were cognitive emotion regulation questionnaires (gerq, garnefski, & kraaij, 2006). the data were analyzed by the method of analysis of variance with repeated measurements and bonferroni’s post hoc test. the results revealed that both interventions of cognitive-behavioral therapy and virtual reality exposure therapy, compared to the control group, significantly increased adapted emotion regulation and decreased maladapted emotion regulation (p<0.01). also, the effect of both intervention methods was maintained until the one-month follow-up stage. also, cognitive-behavioral therapy was more effective compared to virtual reality exposure therapy (p> 0.01). the results of the study revealed the priority of using cognitive-behavioral therapy compared to virtual reality exposure therapy to improve cognitive emotion regulation by child and adolescent therapists.