طراحی بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق و امکان سنجی آن بر بهبود دشواری در تنطیم هیجان زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف طراحی بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق و امکان سنجی آن بر بهبود دشواری در تنطیم هیجان زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه شهرستان سنندج در سال 1401-1400 بودند که با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس 40 نفر انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت بسته آموزش گروهی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق به مدت 10 جلسه 75 دقیقه‌ای (هفته‌ای 2 جلسه) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز و روئمر (2004، ders) بود. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در دشواری در تنظیم هیجان زنان مطلقه وجود دارد (p=0.01) و نتایج حاکی از ماندگاری بسته آموزشی در دوره پیگیری بود (p=0.01). بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت بسته آموزشی سازش یافتگی زنان بعد از رویداد طلاق روش مداخله‌ای مناسبی برای بهبود دشواری در تنظیم هیجان زنان مطلقه است.

designing a group training package for women's reconciliation after the divorce event and its feasibility to improve the difficulties in emotion regulation of divorced women

the current research was conducted with the aim of designing a group training package for women’s reconciliation after the divorce event and its feasibility to improve the difficulties in the emotional regulation of divorced women. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group and a three-month follow-up. the statistical population of this research included all the divorced women of sanandaj city in 2021-2022, 40 people were selected using available sampling and randomly assigned to 2 experimental and control groups (20 people in each group). the experimental group was subjected to the group training package on women’s reconciliation after the event of divorce for 10 sessions of 75 minutes (2 sessions per week) and the control group did not receive any intervention. the measurement tool in this research was the difficulty in regulating emotion questionnaire (ders) by gratz and roemer (2004). statistical data analysis was done using the method of analysis of variance with repeated measurements. the findings showed that there is a significant difference between the post-test of the experimental and control groups in the difficulty in regulating the emotions of divorced women (p=0.01) and the results indicated the durability of the training package in the follow-up period (p=0.01). based on the results of the research, it can be said that the educational package of women’s compromise after the divorce event is a suitable intervention method to improve the difficulty in regulating the emotions of divorced women.