رابطه آسیب‌های دوران کودکی و ویژگی‌های خودتخریب‌گری: نقش میانجی مکانیسم‌های دفاعی رشد نایافته

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته در رابطه آسیب‌های دوران کودکی و ویژگی‌های خودتخریب‌گری بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی بود و جامعه آماری شامل  افراد 18 الی 35ساله شهر تهران در سال 1401 بود  که از بین آنها 253 نفر به شیوه در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های آسیب به خود  (shi) سانسون، ویدرمن و سانسون (1998)، پرسش‌نامه خودگزارشی کودک‌آزاری (casrs) محمدخانی و همکاران (2003) و پرسش‌نامه سبک‌های دفاعی (dsq-40) آندرز و همکارانش (1993) استفاده شد. داده‌ها به روش تحلیل معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین آسیب‌های دوران کودکی با ویژگی‌های خودتخریب‌گری رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (0.01>p). همچنین بین آسیب‌های دوران کودکی و مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته و بین مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته و ویژگی‌های خودتخریب‌گری نیز رابطه مستقیم و معنادار بود. (0.01>p). افزون بر این بر اساس آزمون مدل، مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته در رابطه بین آسیب‌های دوران کودکی و ویژگی‌های خودتخریب‌گری نقش میانجی را ایفا می‌کند (0.01>p). همچنین مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود. بر اساس یافته‌های فوق می توان نتیجه گرفت که مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته  نقش میانجی را در رابطه آسیب‌های دوران کودکی و ویژگی‌های خودتخریب‌گری ایفا می‌کند.

the mediating role of immature defense mechanisms in relation between childhood trauma and self-destructive characteristics

the aim of the present study was to investigate the mediating role of underdeveloped defense mechanisms in relation to childhood injuries and self-destructive characteristics. the present research method was descriptive-correlation and the statistical population included people aged 18 to 35 in tehran in 1401. among them, 253 people were selected as a sample in an accessible way. to collect data from the self-injury questionnaire (shi) by sanson, wiederman, and sanson (1998), the child abuse self-report questionnaire (casrs) by mohammadkhani et al. (2003), and the defense styles questionnaire (dsq-40) by anders and his colleagues. (1993) was used. the data were analyzed by structural equation analysis. the findings showed that there is a direct and significant relationship between childhood injuries and self-destructive characteristics (p<0.01). also, there was a direct and significant relationship between childhood injuries and underdeveloped defense mechanisms and between underdeveloped defense mechanisms and self-destructive characteristics. (p<0.01).. in addition, based on the model test, underdeveloped defense mechanisms play a mediating role in the relationship between childhood trauma and self-destructive characteristics (p<0.01). also, the research model had a favorable fit. based on the above findings, it can be concluded that underdeveloped defense mechanisms play a mediating role in the relationship between childhood injuries and self-destructive characteristics.