اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برتنظیم شناختی هیجان و بخشش زناشویی زنان آسیب‌دیده از بی‌وفایی زناشویی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و بخشش زناشویی زنان آسیب دیده از بی وفایی زناشویی انجام شد. روش پژوهش، نیمه‌ آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی زنان آسیب دیده از بی وفایی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر گرگان در 9 ماهه ی اول سال 1399 بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در 8 جلسه ی 90 دقیقه‌ای دوبار در هفته دریافت کرد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان (cerq) گارنفسکی و همکاران (2002) و بخشش زناشویی (mfq) ری و همکاران (2001) بود. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) با استفاده از نرم افزار 16-spss در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در تنظیم شناختی هیجان و بخشش زناشویی تفاوت معناداری در سطح 0/05 وجود دارد .با توجه به نتایج می توان بیان نمود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان یک مداخله ی موثر به منظور بهبود بخشش زناشویی و تنظیم شناختی هیجان در زنان آسیب دیده از بی وفایی زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

the effectiveness of acceptance and commitment therapy on cognitive emotion regulation and marital forgiveness of women affected by marital infidelity

the aim of this study was to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) on cognitive emotion regulation and marital forgiveness of women affected by marital infidelity. the method of the study was semi-experimental with pre-test and post-test with a control group. the statistical population included all women affected by marital infidelity who were referred to counseling centers in gorgan in the first 9 months of 1399. using the purposive sampling method, 30 people were selected and randomly divided into experimental (15 people) and control (15 people) groups. the experimental group received acceptance and commitment therapy in 8 sessions of 90 minutes twice a week. the research instruments were the cognitive emotion regulation questionnaire (cerq) of garnfsky et al (2002) and the marital forgiveness questionnaire (mfq) of ray et al. (2001). data were analyzed by multivariate analysis of covariance (mancova) using spss-16 software at a significance level of 0.05. the results showed that by controlling the effect of the pre-test, there is a significant difference at the level of 0/05 between the average of the post-test of the experimental group and the control group in cognitive emotion regulation and marital forgiveness. it can be stated according to the results that acceptance and commitment therapy can be used as an effective intervention to improve marital forgiveness and cognitive emotion regulation in women affected by marital infidelity.