اثربخشی برنامه‌ معنادرمانی بر بهزیستی عمومی، تاب‌آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه معنادرمانی بر بهزیستی عمومی، تاب‌آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس موسسه نیکوکاری رعد مهربانی شهر اراک در سال 1400 بودند که از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیار‌های ورود و خروج تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه بهزیستی عمومی داپوی (gwd، 1972)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (cd-ris، 2003) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol، 1998) بود. گروه آزمایش به مدت 14 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت برنامه معنا درمانی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در بهزیستی عمومی، تاب‌آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس وجود دارد (0/01=p). بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت معنادرمانی روش مداخله‌ای مناسبی برای ارتقای بهزیستی عمومی، تاب‌آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است. 

the effectiveness of meaning therapy program on general well-being, resilience and quality of life of patients with multiple sclerosis

the present study was conducted to determine the effectiveness of the meaning therapy program on the general well-being, resilience, and quality of life of patients with multiple sclerosis. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. the statistical population included all the patients with multiple sclerosis of the raad mehrabani charitable institute in arak city in 2021, who were selected through the available sampling method and based on the entry and exit criteria, 30 people were randomly selected into two groups of 15 people, experimental and alternative evidence. became the measurement tools in this research were dapuy’s general well-being questionnaire (1972), connor and davidson’s resilience (2003), and the world health organization’s quality of life (1998). the experimental group underwent the meaning therapy program for 14 sessions of 45 minutes, and the control group did not receive any intervention. statistical data analysis was done using the multivariate covariance analysis method. the findings showed that by controlling the effect of the pre-test, there is a significant difference between the post-test of the experimental group and the control in the general well-being, resilience, and quality of life of patients with multiple sclerosis (p=0.01). based on the results of the research, it can be said that meaningful therapy is a suitable intervention method to improve the general well-being, resilience, and quality of life of patients with multiple sclerosis.