اثربخشی طرح واره درمانی بر تفکر ارجاعی و خستگی هیجانی در پرستاران زن

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر تفکر ارجاعی و خستگی هیجانی پرستاران زن بود. روش  پژوهش  نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران زن بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران در سال 1400 که تعداد کل پرستاران این بیمارستان در زمان انجام پژوهش حاضر 973=n نفر بود. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از این پرستاران بود و به صورت نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس، از میان نمونه پژوهش بطور تصادفی 20 نفر در گروه گواه و 20 نفر در دو گروه مداخله (درمان طرح واره درمانی) جایگزین شدند. گروه مداخله طرح واره درمانی را طی 10 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار دریافت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس پرسشنامه تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران (2010، ptq)، فرسودگی شغلی مسلش و همکاران (1981، mbi) جمع آوری و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفت. اثر اصلی گروه برای تفکر ارجاعی (f=95/4, p<0/05) و خستگی هیجانی (f=13/9, p<0/05) معنادار هستند؛ یعنی بین دو گروه از نظر میانگین تفکر ارجاعی و خستگی هیجانی تفاوت است در تفکر ارجاعی اثر اصلی سه مرحله اندازه­گیری (f=14/5, p<0/05) و خستگی هیجانی نیز(f=7/37, p<0/05) معنادار است. به عبارتی بین نمرات دو متغیر در سه مرحله اندازه گیری بین گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری می شود این مداخله تاحد زیادی توانست تفکر ارجاعی و خستگی هیجانی پرستاران را کاهش دهد.

the effectiveness of schema therapy on referential thinking and emotional exhaustion in female nurses

the purpose of this research was to determine the effectiveness of schema therapy on referential thinking and emotional exhaustion of female nurses. the research method was semi-experimental with a pre-test, post-test, and control group with a follow-up period of one month. the statistical population includes all the female nurses of imam khomeini hospital (ra) in 1400, the total number of which was n=973. the research sample was 40 people and they were selected purposefully. among the research sample, 20 people were randomly replaced in the control group and 20 people in the two intervention groups. the experimental group received the intervention during 10 sessions of 90 minutes once a week. the data were collected using the referential thinking questionnaire (ptq), and job burnout (mbi) and analyzed by the variance analysis method with repeated measurements. the main effect of the group for referential thinking (p>0.05, f=95.4) and emotional exhaustion (p>0.05, f=13.9) are significant; that is, there is a difference between the two groups in terms of the mean of referential thinking and emotional fatigue. in referential thinking, the main effect of the three stages of measurement (p < 0.05, f = 14.5) and emotional fatigue also (p < 0.05, f 7.37) =) is significant. it can be concluded that this intervention was able to reduce the referential thinking and emotional fatigue of nurses to a great extent.