پیش بینی نشانه های اختلال بدریخت انگاری بدنی براساس میزان استفاده از شبکه های اجتماعی و مکانیزم های دفاعی در مراجعان مراکز جراحی زیبایی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی نشانه های اختلال بدریخت انگاری بدنی براساس  میزان استفاده از شبکه های اجتماعی و مکانیزم های دفاعی  در مراجعان مراکز جراحی زیبایی بود. پژوهش به روش توصیفی – همبستگی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل مراجعه کنندگان به مراکز جراحی زیبایی شهر تهران در سال 1400-1401 بود. از این جامعه تعداد 120 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نگرانی از بدشکلی (dcq) استوزین و همکاران (1998)، پرسشنامه سنجش میزان استفاده از شبکه های اجتماعی کریمیان و همکاران (1398) و پرسشنامه سبک های دفاعی (dsq) اندروز و همکاران (1993) بود. از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که استفاده از شبکه های اجتماعی (0/02=p و 0/22=β) و دو سبک دفاعی رشدنایافته (0/05=p و 0/21=β) و روان رنجور (0/01=p و 0/29-=β)  پیش بینی کننده بدریخت انگاری بدنی هستند ولی سبک رشدیافته پیش بینی کننده معناداری برای بدریخت انگاری بدنی نبود (0/54=p و 0/06=β). همچنین متغیرهای پیش بین پژوهش قادر به پیش بینی 7 درصد از واریانس متغیر ملاک در مراجعان به مراکز جراحی زیبایی بودند. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که توجه به مکانیزم های دفاعی و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی توسط روان شناسان می تواند به تبیین بدریخت انگاری بدنی در مراجعه کنندگان به مراکز جراحی زیبایی کمک نماید.

predicting the symptoms of body dysmorphic disorder based on the amount of use of social networks and defense mechanisms in the clients of cosmetic surgery centers

the purpose of the present study was to predict the symptoms of body dysmorphic disorder based on the amount of use of social networks and defense mechanisms in the clients of cosmetic surgery centers. the research was done by the descriptive-correlation method. the statistical population of the research included those who were referred to cosmetic surgery centers in tehran in 2021-2022. from this society, 120 people were selected as the research sample by cluster sampling. the research tools included stozin et al.’s (1998) deformity concern questionnaire (dcq), karimian et al.’s social networking questionnaire (2018), and andrews et al.’s (1993) defensive style questionnaire (dsq). pearson’s correlation test and multiple regression test were used for data analysis. the results showed that the use of social networks (p = 0.02 and β = 0.22) and two defense styles: immature (p = 0.05 and β = 0.21) and neurotic (0.01) p and β=0.29) are predictors of body deformity, but the mature style was not a significant predictor for body deformity (p=0.54 and β=0.06). also, the predictor variables of the research were able to predict 7% of the variance of the criterion variable in clients to cosmetic surgery centers. the result of the present study shows that paying attention to defense mechanisms and the use of virtual social networks by psychologists can help to explain body dysmorphic in those who refer to cosmetic surgery centers.