نقش واسطه‌ای استرس در رابطه میان مهارت حل مساله و فرسودگی تحصیلی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای استرس در ارتباط با مهارت حل مساله و فرسودگی تحصیلی بود. روش پژوهش حاضر بنیادی از نوع همبستگی بود. بدین منظور 330 نفر از دانشجویان دانشکده های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1401-1400 با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی(2002-abq)، پرسشنامه حل مسئله (1982-psq) و پرسشنامه استرس ادراک شده (ssp-1983) گردآوری شدند. جهت تحلیل داده ها از همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری  انجام شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که اثر مستقیم مهارت حل مساله بر استرس و فرسودگی تحصیلی در سطح (0/001>p) معنی‌دار است. همچنین اثر مستقیم استرس بر فرسودگی تحصیلی معنی‌دار است، که نشان می‌دهد با افزایش استرس میزان فرسودگی تحصیلی نیز افزایش می‌یابد. بنابراین مدل از برازش مطلوبی برخوردار است که باتوجه به آن می‌توان گفت که مهارت حل مساله با میانجی‌گیری استرس (کاهش استرس توسط مهارت حل مساله) می‌تواند باعث کاهش فرسودگی تحصیلی شود. بر این اساس می توان گفت با افزایش استرس در دانشجویان مهارت حل مساله آنان کاهش و فرسودگی تحصیلی افزایش می یابد.

The mediating role of stress in the relationship between problem-solving skills and academic burnout

The purpose of this study was to determine the mediating role of stress in relation to problem-solving skills and academic burnout. The present research method was based on correlation. For this purpose, 330 students of the social and behavioral sciences faculties of Tehran University were selected in the academic year 2020-2021 using available sampling. Data were collected using academic burnout questionnaires (ABQ-2002), problem-solving questionnaires (PSQ-1982), and Sale Stress Perceived (SSP-1983). In order to analyze the data, correlation and structural equation modeling were done. The results of the research show that the direct effect of problem-solving skills on stress and academic burnout is significant at the level of (P<0.001). Also, the direct effect of stress on academic burnout is significant, which shows that with increasing stress, the amount of academic burnout also increases. Therefore, the model has a favorable fit, according to which it can be said that problem-solving skills can reduce academic burnout by mediating stress (reducing stress through problem-solving skills). Based on this, it can be said that with increasing stress in students, their problem-solving skills decrease, and academic burnout increases.