اثربخشی ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان در زنان خشونت‌دیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان در زنان خشونت‌دیده انجام پذیرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع طرح‌های نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری سه ماه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنان قربانی خشونت خانگی که در سال 99-1398 عضو خانه‌های امن شیراز بود که به روش هدفمند 30 نفر انتخاب و به روش تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه بدتنظیمی هیجان گارنفسکی و همکاران (cerq، 2001)، اجتناب تجربه‌ای باوند و همکاران (aaqii، 2011) و پرسشنامه شرم درونی‌شده کوک (iss، 1987) بود. گروه آزمایش مداخله ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر هافمن و همکاران (2014) در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای هفته‌ای 2 بار دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با نرم‌افزار spss-26 انجام شد. نتایج  تحلیل واریانس یک‌طرفه  نشان داد بین نمره پس‌آزمون و پیگیری  احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان در گروه گواه و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (p<0/01). 44%حساس شرم درونی شده، 75% اجتناب تجربه‌ای و 36% بدتنظیمی هیجانی به‌وسیله درمان ذهن‌آگاهی مثبت نگر تبیین می‌شود. درنتیجه به نظر می‌رسد درمان ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر احساس شرم درونی‌شده، اجتناب تجربه‌ای و بدتنظیمی هیجان موثر است.

the effectiveness of positive mindfulness on feelings of internalized shame, experiential avoidance, and emotion dysregulation in violent women

the present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of positive mindfulness on internalized shame, experiential avoidance, and emotion dysregulation in women who experienced violence. the current research was applied in terms of its purpose and in terms of its nature, it was a semiexperimental design with a pretest and posttest with a control group and a threemonth followup phase. the statistical population of the present study consists of all women victims of domestic violence who were members of safe houses in shiraz in 20182019, 30 people were selected in a targeted way and were randomly assigned to the experimental and control groups. measurement tools included garnevsky et al.’s emotion dysregulation questionnaire (cerq, 2001), bavand et al.’s experiential avoidance (aaqii, 2011), and cook’s internalized shame questionnaire (iss, 1987). the experimental group received hoffman et al.’s (2014) positive mindfulness intervention in 8 sessions of 90 minutes twice a week, and the control group did not receive any intervention. to analyze the data, analysis of variance with repeated measurements was done with spss 26 software. the results of the oneway analysis of variance showed that there is a significant difference between the posttest score and followup of internalized shame, experiential avoidance, and emotion dysregulation in the control and experimental groups (p<0.01). 44% of internalized shame, 75% of experiential avoidance, and 36% of emotional dysregulation are explained by positive mindfulness therapy. as a result, it seems that positive mindfulness treatment is effective on internalized shame, experiential avoidance, and emotion dysregulation.