ارتباط ساختاری طرحواره‌های هیجانی و اجتناب تجربی با رفتارهای خود آسیب‌رسان: نقش میانجی‌گری اعتیاد به تلفن هوشمند

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط ساختاری طرحواره‌های هیجانی و اجتناب تجربی با رفتارهای خودآسیب‌رسان با نقش میانجی اعتیاد به تلفن هوشمند می‌باشد. پژوهش از نوع همبستگی و تحلبل مسیر و جامعه مورد بررسی کلیه زنان و مردان بین 13 تا 30 سال ساکن شهر اهواز  و در مرداد تا مهرماه سال 1400بوده است که از بین آنان نمونه‌ای با حجم 250 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل سیاهه رفتار خودآسیب رسان (shi، سانسون و همکاران، 1998)، پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه (سواری، 1392)، پرسشنامه اجتناب تجربی (aiss، آرنت، 1994) و پرسشنامه طرحواره‌های هیجانی (less، لیهی، 2002) بود. یافته‌های پژوهش نشان داد همه‌ ضرایب مسیر مربوط به مدل نهایی و اثرات مستقیم و غیرمستقیم (به جز مسیر طرحواره های هیجانی سازگار به رفتارهای خودآسیب رسان) در سطح p<0/05 معنی‌دار هستند و مدل از برازش مطلوبی برخودار بود. می‌توان نتیجه گرفت طرحواره هیجانی و اجتناب تجربی از طریق اعتیاد به تلفن همراه هوشمند باعث رفتارهای خودآسیب رسان در افراد می‌شود.

the structural relationship between emotional schemas and experiential avoidance with self-harm behaviors: the mediating role of smartphone addiction

the aim of the current research is to investigate the structural relationship between emotional schemas and experiential avoidance of selfharm behaviors with the mediating role of smartphone addiction. the study was of the type of correlation and analysis of the path and society of all women and men between the ages of 13 and 30 living in the city of ahvaz between august and october of 2021, from which a sample of 250 people was selected using the available sampling method. the research tools included the selfharm inventory (shi, sanson, et al., 1998), the mobile phone addiction questionnaire (savari, 2012), the inventory of sensation seeking (aiss, arnett, 1994), and the leahy emotional schema scale (less, leahy, 2002). the research findings showed that all path coefficients related to the final model and direct and indirect effects (except the path of adaptive emotional schemas to selfharm behaviors) are significant at the p≤0.05 level, and the model had an optimal fit. it can be concluded that emotional schema and experiential avoidance through smartphone addiction cause selfharm behaviors in individuals.