اثربخشی بازی‌درمانی با رویکرد کودک‌محور راجرز بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر دوره دبستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی با رویکرد کودک محور راجرز بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان دوره دبستان انجام شد. طرح پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون  با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دبستان شهر مشهد در سال تحصیلی 96-1395 بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین دانش آموزان پایه های پنجم و ششم دبستان، 30 نفر را که از نظر نمرات اضطراب اجتماعی بالاتر از میانگین بودند، انتخاب و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) به صورت تصادفی گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش، طی 9جلسه، 3 روز در هفته به مدت 1ساعت برنامه آموزشی بازی درمانی را به شیوه گروهی دریافت کردند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه اضطراب اجتماعی داودی و نجاریان (2001) استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه 20 برنامه اس‌پی‌اس‌اس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و از روش تجزیه‌وتحلیل کوواریانس یک‌متغیره استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که پس از اعمال برنامه آموزشی بازی درمانی، میزان اضطراب اجتماعی گروه آزمایش کاهش یافت (9.96 ± 36.04) که از نظر آماری معنی دار بود (0.05p<). باتوجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود که این نوع برنامه آموزشی در کنار درمان های دارویی برای کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش سلامت روانی دانش آموزان در نظر گرفته

The effectiveness of child-centered play therapy on social anxiety Rodgers elementary school students

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of Rogers child-centered play therapy on social anxiety in primary school students. The research design was quasi-experimental with pretest-posttest with control group. The statistical population consisted of all female students of Mashhad elementary school who were selected through convenience sampling from fifth and sixth grade students who were above the mean of social anxiety scores. The experimental (n = 15) and control (n = 15) groups were selected randomly. The experimental group received 9 sessions of group play therapy 3 days a week for 1 hour. Davoodi & Najarian Social Anxiety Questionnaire (2001) was used for data collection. Data were analyzed by SPSS version 20 and univariate analysis of covariance. The results showed that after applying the play therapy program, social anxiety decreased in the experimental group, which was statistically significant (P <0.05). Based on the results of this study, it is suggested that this type of educational program should be considered along with medications to reduce social anxiety and increase mental health of students.