نقش اضطراب پنهان، اضطراب آشکار و مهارت‌های ذهن‌آگاهی در اهمال‌کاری تحصیلی دختران نوجوان

مداخلات روان‌شناختی به منظور مقابله با افت عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان ضروری است. این پژوهش بر دو سازه‌ی اضطراب و ذهن‌آگاهی که به ترتیب ممکن است نقش تخریبی و محافظتی در اهداف یادگیری داشته باشند، تمرکز نموده است. هدف مطالعه تعیین نقش اضطراب پنهان، اضطراب آشکار و مهارت های ذهن آگاهی در تبیین اهمال کاری تحصیلی دختران نوجوان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. تعداد 350 نفر از دانش‌آموزان دختر مدارس دوره متوسطه شهرستان رشت به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله ای از بین رشته های تحصیلی مختلف انتخاب و توسط پرسشنامه‌ اهمال‌کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم)، پرسشنامه پنج وجهی ذهن‌آگاهی (ffmq) و مقیاس اضطراب کتل مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده‌ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش ورود همزمان استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که اضطراب پنهان (p<0.05، r=0.13) و عمل توام با هوشیاری (p<0.01، r=0.27) با اهمال کاری رابطه معنی‌دار دارند. بین اضطراب آشکار و سایر مولفه های ذهن آگاهی با اهمال کاری رابطه معناداری وجود نداشت. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد تنها متغیر عمل توام با هوشیاری (p<0.0001، b=-0.25) به صورت منفی نمرات اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی می کند. یافته‌های پژوهش حاضر بر اهمیت حذف عامل اضطراب پنهان به عنوان یک عامل زمینه ساز و تداوم بخشِ چرخه اهمال کاری و لزوم به کارگیری تمرینات ذهن آگاهی متمرکز بر هوشیاری به عنوان یک مهارت انطباقی با هدف ارتقای کارآمدی تحصیلی صحه می‌گذارد.

The role of latent anxiety, manifest anxiety and mindfulness skills in academic procrastination among adolescent girls

Psychological interventions are necessary for countering academic underachievement in students. This study focused on the two constructs of anxiety and mindfulness that may have a destructive and protective role in learning objectives, respectively. The purpose of this research was to determine the role of latent anxiety, manifest anxiety, and mindfulness skills in explaining academic procrastination in adolescent girls. A descriptive-correlational research design was used for the present study. 350 female students from the secondary schools of Rasht city in Guilan Province, Iran were selected. Two-stage cluster sampling was utilized to select students from various academic fields. Next, the samples were evaluated employing the Procrastination Assessment Scale for Students (Solomon and Rothblum), Five Facet Mindfulness Questionnaire (FFMQ), and Cattell’s Anxiety Scale Questionnaire. For data analysis, the Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis with the enter method were employed. Findings indicate that there is a significant relationship between latent anxiety (r=0.13, p<0.05) and the subscale of action with alertness (r=-0.27, p<0.01) with procrastination. There was no significant relationship between manifest anxiety and other components of mindfulness with procrastination. Also, regression analysis showed that only the variable of action with alertness (β=- 0.25, P<0.0001) negatively predicts academic procrastination scores. Findings confirm the importance of removing the factor of latent anxiety as a fundamental and maintaining factor for the cycle of procrastination. Results also confirm that it is necessary to utilize mindfulness exercises with a focus on awareness as an adaptive skill for the improvement of academic efficacy.