مقایسه اثربخشی آموزش والدین با رویکرد رفتاری بارکلی و رویکرد آدلری-درایکورس بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلالات دفعی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی کودکان شهر گرگان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش والدین با رویکرد رفتاری بارکلی و رویکرد آدلریدرایکورس بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلالات دفعی انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه‌ کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلالات دفعی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی کودکان شهر گرگان در سال 1399 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 10 نفری قرار گرفتند. در گروه اول آزمایشی مادران آموزش به روش رفتاری بارکلی و گروه دوم آزمایشی مادران آموزش به روش آدلری -درایکورس را در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای دوبار در هفته دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون (1983) (messy) فرم والد بود. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم‌افزار spss 22 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین نمرات اختلافی پیش آزمون پس آزمون در گروه های مداخله آموزش والدین با رویکرد رفتاری بارکلی و رویکرد آدلریدرایکورس با گروه گواه همه خردهمولفه های مهارت اجتماعی جز مولفه برتری طلبی تفاوت معناداری وجود دارد (0.05>p). همچنین بین آموزش والدین با رویکرد بارکلی و آموزش والدین با رویکرد آدلریدرایکورس برای خرده مولفه های مهارت های اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد (0.05>p). براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت آموزش والدین با رویکرد بارکلی و رویکرد آدلریدرایکورس باعث بهبود همه خرده مولفه های مهارت اجتماعی جز خرده مولفه برتری طلبی در کودکان مبتلا به اختلالات دفعی شده اند و هر دو روش درمانی اثربخشی یکسانی بر بهبود مهارت‌های اجتماعی داشته اند.

Comparison of the effectiveness of parental education with Barclay's behavioral approach and Adlerian-Dreikursian approach on improving social skills of children with defecation disorders referred to the specialized pediatric clinic in Gorgan

The aim of this study was to compare the effectiveness of parental education with the Barclay Behavioral approach and Adlerian Dreikurs approach on improving the social skills of children with defecation disorders. The research method was quasiexperimental with pretest and posttest design and control group. The study population included all children with defecation disorders referred to the specialized pediatric clinic in Gorgan in 1399. Using purposive sampling, 30 people were selected and randomly divided into three experimental groups of 10 people. In the first experimental group, mothers received Barclay Behavioral Training and in the second experimental group, mothers received Adlerian Dreikurs training in 12 sessions of 90minutes twice a week. The research instrument was Matson #39;s (1983) Social Skills Questionnaire (MESSY) parent form. Data were analyzed by Multivariate analysis of covariance using SPSS 22 software. The results showed that there is a significant difference between the different scores of pretestposttest in the parent education intervention groups with Barclay Behavioral approach and Adlerian Dreikurs approach with the control group of all Subcomponent of social skill except excellence component (P<0/05). Also, there is no significant difference between parent education with the Barclay approach and parent education with Adlerian Dreikurs approach for the social skills Subcomponent (P <0.05). Based on the findings, it can be concluded that parent education with Barclay and Adlerian Dreikurs approach has improved all subcomponents of social skills except the excellence subcomponent in children with defecation disorders and both treatments have the same effectiveness. Have improved social skills.