اثربخشی طرحوراه درمانی بر مهارت های فراشناختی و احساس تنهایی و تحمل ناکامی دانشجویان دانشگاه اسلامشهر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی طرحوراه درمانی بر مهارت های فراشناختی و احساس تنهایی و تحمل ناکامی دانشجویان دانشگاه اسلامشهر انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانشجویان خوابگاهی دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامشهر در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی حالت فراشناختی (mq) انیل و عابدی (1996)، پرسشنامه احساس تنهایی (lq) راسل (1996) و پرسشنامه تحمل ناکامی (fdq) هارینگتون (2005) بود. گروه آزمایش 10 جلسه هفتگی به مدت 90 دقیقه تحت طرحوار درمانی قرار گرفت ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد اثر بخشی طرحواره درمانی موجب افزایش مهارت های فراشناختی (0.001=p) و بهبود تحمل ناکامی (0.001=p) و کاهش حس تنهایی (0.001=p) در دانشجویان می شود. با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی به ‌عنوان یک مداخله در بهبود مهارت های شناختی، تحمل ناکامی و حس تنهایی در دانشجویان از اثر بخشی لازم برخوردار است.

Determining the effectiveness of Schema Therapy, on Metacognitive Skills and Loneliness and Failure Tolerance of Students in Islamshahr University

The purpose of this study aimed to effectiveness of schema therapy on metacognitive skills and loneliness and failure tolerance of students at Islamshahr University. The research method was semiexperimental with an unequal control group design. The statistical population consisted of male and female dormitory students of Islamshahr Azad University in the academic year 20182109. The research sample consisted of 30 who were selected by convenience sampling method and randomly assigned to experimental and control. Data collection tools included Anil and Abedi #39;s metacognitive state questionnaire (MQ), Russell #39;s Loneliness Questionnaire (LQ), and Harrington #39;s Failure Tolerance Questionnaire (FDQ). Then the experimental group received schema therapy for 10 weekly sessions for 90 minutes. but the control group received no intervention. Finally, after explaining the sessions, two groups completed the research questionnaires as posttest. Multivariate analysis of covariance was used to test the hypotheses. The results showed that schema therapy increased metacognitive skills (p= 0.001) and improved failure tolerance (p= 0.001) and decreased loneliness (p= 0.001) in students. According to the research results, it can be said that schema therapy as a technique for improving cognitive skills, failure tolerance, and loneliness in students has the necessary effectiveness.