مقایسه اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت راه حل محور و طرحواره درمانی بر تحمل آشفتگی و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در زنان مبتلا به پراشتهایی روانی

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی روان درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل محور و طرح‌واره درمانی بر تحمل آشفتگی و تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی در زنان مبتلا به پراشتهایی روانی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال پراشتهایی عصبی در شهر کرج در سال 1401 1400 بود. نمونه آماری شامل 45 نفر از این زنان بود که به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس، به‌طور تصادفی 15 نفر در گروه انتظار درمان و 30 نفر در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) جایگزین گردیدند. گروه اول روان‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل مبتنی بر الگوی دشازر؛ گروه دوم طرح‌واره درمانی مبتنی بر الگوی یانگ و همکاران را به ترتیب طی 8 و 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی فریستون (ius) (1994) و مقیاس خودسنجی سیمونز و گاهر (2005) (dts) جمع آوری شد. ا داده‌های پژوهش، به روش تحلیل واریانس آمیخته (با اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که روان‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل محور و طرح‌واره درمانی بر تحمل آشفتگی و تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی زنان مبتلابه پراشتهایی روانی اثربخش بوده هستند (0.05>p)، اما ابا توجه به نتیجه به‌دست‌آمده از آزمون بونفرونی هیچ تفاوتی در اثربخشی این دو در افزایش تحمل آشفتگی و کاهش تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی مشاهده نشد (0.05

Comparison of the effectiveness of short-term solution-oriented psychotherapy and schema therapy on perturbation tolerance and unbearable intolerance in women with mental disorders

The aim of this study was to compare the effectiveness of shortterm solutionoriented psychotherapy and schema therapy on tolerance of confusion and indecisive intolerance in women with neurological disorders. This study was a quasiexperimental study (pretest design, posttest, followup with a control group). The statistical population included all patients with dementia in Karaj in the period 20212022. The statistical sample consisted of 45 women who were purposefully selected. Then, 15 patients were randomly assigned to the treatment waiting group and 30 patients to the two experimental groups (15 patients in each group). The first group of shortterm psychotherapy is a solution based on the difficult model; The second group received a treatment regimen based on Yang et al. #39;s model in 8 and 10 90minute sessions, respectively. Data were collected using the Freestone Intolerance Uncertainty Scale (IUS) (1994) and the Simmons and Gahr (2005) SelfAssessment Scale (DTS). Analyzed. The results showed that shortterm solutionoriented psychotherapy and schema therapy was effective on turbulence tolerance and uncertainty intolerance in women with mental disorders (P <0.05), but according to the results obtained from the Bonferroni test, there was no difference in the effectiveness of the two in increasing turbulence tolerance. There was no reduction in uncertainty intolerance (p <0.05).